این وضعیت زنگ خطری جدی برای صنعتی‌ترین استان آذربایجان به شمار می‌رود.
در حالی که تهران همچنان در صدر فهرست است، استان‌های اصفهان، خراسان رضوی، مازندران، فارس و خوزستان نیز بالاتر از آذربایجان شرقی قرار گرفته‌اند. این در حالی‌ست که بیش از ۹۴ درصد صنایع استان خصوصی‌اند و تنها بخش محدودی از صنایع بزرگ مانند پالایشگاه، ماشین‌سازی و پتروشیمی وابسته به دولت یا نهادهای شبه‌دولتی هستند.
با وجود هزاران واحد تولیدی فعال، منابع مالی این صنایع از طریق دفاتر مرکزی مستقر در تهران مدیریت می‌شود؛ نتیجه‌ی قوانین مرکزمحور بانکی و اقتصادی که باعث شده سرمایه و گردش پول از استان‌های مولد به پایتخت کشیده شود. نه دولت در این منطقه سرمایه‌گذاری تازه‌ای کرده و نه بخش خصوصی از حمایت بانکی منطقه‌ای برخوردار است.
کارشناسان می‌گویند تنها راه بازگرداندن استان‌هایی چون آذربایجان شرقی به جایگاه شایسته خود، تمرکززدایی واقعی، تقویت اختیارات بانک‌های استانی و بازنگری در سیاست‌های مالی تهران‌محور است. در غیر این‌صورت، بار تولید بر دوش استان خواهد ماند اما سهمی از سرمایه‌گذاری و قدرت مالی نخواهد داشت.