اقلیت ارامنه‌ی ساکن تهران می‌توانند به صورت قانونی، تجمع اعتراضی بر علیه ترک‌ها برگزار کنند، پلاکارت بنویسند و امنیت تجمع‌شان تامین شود، اما نتیجه‌ی تجمع ترک‌ها در کشور به هر دلیل موجهی هم که باشد، چیزی به جز باتوم و حبس و اتهام نمی‌شود.
خبر برگزاری تجمع ارامنه در اوج همه‌گیری کرونا در حالی پخش می‌شود که همزمان در آذربایجان، “سالار طاهری” جوان ترک، به جرم حمایت از برادران مسلمانش در بازپس‌گیری اراضی قره‌باغ (از دست اشغال‌گران ارمنی)، برای تحمل یک سال حبس تعزیری به زندان برده می‌شود.
البته این تنها امتیاز دردانه‌های ارمنی در ایران نیست، ارامنه‌ی ایران با وجود اقلیت بودن، در شهرهای مختلف از جمله تهران و اصفهان، انجمن‌های اجتماعی، فرهنگی، هنری و ورزشی متعددی دارند که ترک‌ها با وجود اکثریت از آنها بی بهره اند.
آنها می‌توانند در مدارس شبانه روزی ارامنه به تحصیل زبان و ادبیات خویش بپردازند، در حالی ترک‌ها نه تنها از این حق طبیعی بی‌بهره‌اند، بلکه همه ساله تعداد زیادی از آنها به دلیل خواستار این حق، راهی محبوس‌خانه‌ها می‌شوند.
از نمونه‌های دیگر انجمن‌های ارامنه در تهران می‌توان به:
_باشگاه فرهنگی، ورزشی “آرارات” با حدود ۵۰ سال سابقه‌ی فعالیت در حوزه‌ی فرهنگی
باشگاه فرهنگیورزشی “ساردارآباد” و “سیپان”
_ موسسه “هور” با ۲۵سال سابقه در زمینه‌ی تحقیقات، انتشارات، ادبیات و هنر ارامنه
_انجمن نویسندگان، عکاسان، معلمان، معماران و صنعت‌گران ارامنه
و ده‌ها انجمن دیگر که در جهت شناساندن فرهنگ و تاریخ ارامنه در ایران فعالیت می‌کنند.
این در حالیست که سالهاست مردم آذربایجان حسرت فرهنگسرای تورکی را به دل دارند.
در نهایت عدم تبعیض و احترام متقابل اولین اصل همزیستی‌ست.
هادی حیدری راد
تبریز
۱۴۰۰/۱/۳۱
