در این فیلم که مربوط به دو سال پیش است، مادر آرش به برخی از رفتارهای غیر قانونی صورت گرفته بر علیه آرش جوهری اشاره می‌کند.
هنگام آتش‌سوزی زندان ائوین در مهرماه ۱۴۰۱ آرش به همراه برخی از زندانیان در برابر یورش گارد ویژه زندان مقاومت کرد و به شدت مجروح و دویست روز به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. او در این مدت از حق درمان و دسترسی به خدمات پزشکی و همچنین ملاقات با خانواده محروم بود و همین باعث نگرانی بیشتر خانواده‌اش می‌شد.
شادی گیلک همسر آرش، پرستار است. او نیز از خشم طرف مقابل مصون نماند و از کارش اخراج و به یک سال زندان محکوم شد. آرش در فایل صوتی که از زندان فرستاده، تاکید کرده که ماموران بازجویی بارها به او و به خانواده‌اش و به زبان مادری‌اش توهین کردند.
اکثر زندانیانی که آرش را از نزدیک دیده‌اند، او را تحسین کرده و پناه و تکیه‌گاه زندانیان دیگر گفته‌اند. ابوالفضل نژادفتح، اهل اردبیل و فعال صنفی دانشجویی، دانشجوی انسان‌شناسی دانشگاه تهران و محکوم به شش سال زندان است که در عفو عمومی سال گذشته آزاد شد. او هنگام آزادی از زندان چنین نوشت:
شرم خداحافظی با آرش تا آخر عمر یادم می‌مونه. آنقدر شرمگین بودم که نمی‌توانستم به چشمهاش نگاه کنم. همزبانم، همشهریم، یولداشیم، آرش جوهری تو زندان فاشیستها حبسه. نمی‌تونم طفره برم، اگر آزادی در این وانفسا تعینی داشته باشه، تا آزادی آرش من آزاد نیستم، ابداً.
او در پست دیگری تصویر آرش را به همراه آهنگ “آراز آراز، خان آراز” منتشر کرده و نوشت:
آرش منیم ویجدانیمدی، اوج ایل فاشیستلرین دوستاغیندا نئجه کشدی آرش؟
آرش، آراز منه سن‌سن. آراز منه آرش‌دی.
جانیم، تورک بالاسی، باشی بلالی آرشیم، یولداشیم، دئوریم گونون ده باخیشون باخمالیدی.