همه می دانیم،یکی از نخستین سوالاتی که از فعالان ملی در بازداشتگاهها پرسیده میشود این است که عضو کدام تشکیلات یا گروههای تجزیه طلبی هستید؟سوالی که ناخودگاه متهم را به رنجهایی که طی سالیان سال از بدو تولد تا لحظه بازداشتش داشته، می کشاند. سوالی از جنس تیغ شمشیر. سوالی از جنس پتکهای سنگین. سوالی از جنس گلوله های آتشین، که در اعماق قلبتان فرو می رود.
سوالی که هرگز جوابش نمیتواند یک کلمه باشد. جوابش طولانی است. بسیار طولانی. جوابش در برگه های A4نمی گنجد. جوابش حتی در مخیّله قضات هم نمی گنجد. جوابش را من می دانم. جوابش را رنج کشیده ها میدانند. جوابش را عدالت ندیده ها میدانند. جوابش را مادری میداند که با چشمانی گریان در زمستانهای طاقت فرسایی که برفش تا کمر می بارید فرزند ۸ ساله اش را با کفشهایی پاره، بدون کاپشن به مدرسه میفرستاد.مادری که در نبود نان مجبور بود نان خشک به فرزندانش بدهد. جوابش را آن کودک ۸ ساله و برادر ۹ ساله اش میدانند که بخاطر عوض کردن همان کفشهای پاره هرروز به جهت دیر رسیدن به مدرسه از ناظم و معلم کتک میخوردند. من میدانم. برادرم هم میداند. زجر کشیده ها میدانند. منی که بخاطر فقر هم کتک میخوردم و هم مورد تمسخر معلم و دانش آموزان خوش لباس قرار میگرفتم خوب میدانم. جوابش را پدری میداند که بخاطر فقر و نداری، ساعت ۲ نصف شب لباس کهنه فرزندانش را برای تحویل سال نو اُتو میکرد. همان پدری که کارگر معدن بود.کارگری که در اصل صاحبان اصلی آن معادن عظیم بودند. معادنی که مرض های ریوی اش مال پدرم بود و سود حاصل از آن برای مرکز و مرکزگراها. من عضو تشکیلاتی بودم که نامی نداشت. نمیدانم چه نامی برای آن میتوان گذاشت.تشکیلات فقرا_تشکیلات نان خشک خورها_تشکیلات تحقیر شده ها. نمیدانم. نام تشکیلاتش را نمیدانم.
در ابلاغیه ای که چند روز پیش داشتم، از عضویت در گروههای تجزیه طلبی برائت گرفتم. گاموح گاماج یئنی گاموح دیره نیش طیف مستقل…..و هر آنچه که مد نظرشان بود. اما تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب برای رسیدگی به دادگاه انقلاب ارجاع داده شد.
من هرگز نباید از فقرم بگویم. نباید از نداری ها بگویم. نباید از تاراج ثروتم بگویم. نباید از ناعدالتی ها بگویم. چون اینها همه مصداق تبلیغ علیه نظام است. اینها نشر اکاذیب است. فقر من بنیان دولت را به لرزه در می آورد. پس هرگز نباید گفت. هرگز از ناعدالتی ها نباید گفت. همیشه باید خوشحال بود. باید از بیکاری ها به نیکی یاد کرد.
زینال تنهایی