رژیم ایران که خود را مدافع منافع عمومی می‌داند، با این سیاست‌های فاجعه‌بار نشان داده که نه تنها به سرنوشت محیط‌زیست و منابع طبیعی آزربایجان اهمیت نمی‌دهد، بلکه به بحران‌های زیست‌محیطی دامن می‌زند. در حالی که کارشناسان هشدار می‌دهند که هر سال چغندر معادل ۷/۴ درصد از آب دریاچه را به خود اختصاص می‌دهد، رژیم تهران هیچ اقدامی برای اصلاح این روند ویرانگر انجام نمی‌دهد و حتی بر ادامه آن اصرار دارد.
آیا این سیاست‌های مخرب، جز تلاشی آشکار برای نابودی محیط‌زیست، هویت و اقتصاد آزربایجان جنوبی هستند؟
آیا رژیم ایران به‌طور عمدی می‌خواهد منابع طبیعی آزربایجان را از بین برده و سرزمین‌های تورک را به بیابانی خشک تبدیل کند؟
بی‌توجهی به بحران دریاچه‌ی اورمیه، گواهی روشن از سیاست‌های خصمانه و تورک‌ستیزانه‌ای است که در آن، حیات مردم و طبیعت این دیار هیچ ارزشی ندارد.
دریاچه‌ی اورمیه دیگر تنها یک دریاچه نیست؛ این دریاچه نمادی از مقاومت و مبارزه‌ی ملت تورک آزربایجان است که تحت فشار این رژیم ویرانگر در حال خشکیدن است. اگر این روند ادامه یابد، نه تنها سرنوشت این دریاچه، بلکه آینده‌ای تاریک و بی‌برنامه برای نسل‌های آینده آزربایجان جنوبی در پیش خواهد بود.