با کمال تاسف در روزهای اخیر شاهد حمله و تیراندازی و بازداشت دانشجویان در خوابگاه، مقابل چشمان هم‌خوابگاهیانشان بوده‌ایم که اوج دیوانگی سرکوب‌گران را آشکار می‌سازد.
اما وجهه‌ای دیگر از ظلم و ستم در اعتراضات اخیر وجود داشت که کمتر بدان پرداخته شده‌است. وجهه‌ای که به ما دانشجویان علوم پزشکی مرتبط است. سو استفاده از نظام سلامت و کادر درمان جهت سرکوب اعتراضات. استفاده از ماشین‌های آمبولانس برای دستگیری و انتقال معترضین و حضور پرتعداد نیروهای امنیتی در بیمارستان‌ها، اقداماتی هستند که قداست و امنیت محیط درمان و اعتماد مردم به کادر درمان را هدف قرار داده و خدشه دار می‌کنند.
اما فاجعه به همین جا ختم نمی‌شود. در ۴ آبان ۱۴۰۱، اهانت و هتک حرمت به جامعه علوم پزشکی را به حد اعلی رساندند. از ضرب و شتم و تیراندازی به پزشکان معترض گرفته تا دادن فحش ناموسی به رییس نظام پزشکی تهران که باعث استعفای ایشان و قائم مقام‌شان شد. پزشکانی که بارها ایثار و از خودگذشتگی‌شان را به کشور نشان داده‌اند، پاسخ زحمات خود را از باتوم‌های یگان ویژه دریافت کردند.
با وجود تمام این خشونت‌ها و خیانت‌ها، سازمان نظام پزشکی کل کشور و در راس آن دکتر رییس زاده، با سکوت بی شرمانه و وقیحانه خود نمک بر زخم جامعه علوم پزشکی می‌پاشند. دکتر رییس زاده که چند ماه پیش هم در سخنان توهین آمیز رییس جمهور نسبت به کادر درمان، موضع گیری شفاف و قوی نداشتند، این بار هم فراموش کرده اند که کدام طرف باید بایستند. هم چنین سکوت نظام پزشکی استان آزربایجان شرقی در قبال خشونت کلامی و فیزیکی که همکارانشان در تهران متحمل شده‌اند، مقبول نبوده و جای سوال دارد.
ما جمعی از جامعه علوم پزشکی، با امضای این طومار، ضمن محکومیت موارد مذکور، خواستار استعفای دکتر رییس زاده، رییس نالایق نظام پزشکی کل کشور بوده و از نظام پزشکی استان ازربایجان شرقی تقاضا داریم با اعلام موضع شفاف و قاطع، ستم های رخ داده را محکوم کرده و با سکوت بی‌جا، به جایگاه و شان خود خیانت نکنند.
دوشنبه ۹ آبان‌ماه ۱۴۰۱
