مجازات اعدام که در بیشتر کشورها لغو شده است یکی از غیرانسانی‌ترین مجازات‌ها می باشد که نه تنها مغایر با فلسفه مجازات است بلکه بیرحمانه و تحقیرآمیز نیز می‌باشد. این مجازات به عنوان ابزار سرکوب سیاسی در حکومت‌های تئوکراتیک استفاده می‌شود بطوریکه جمهوری اسلامی در اعتراضات اخیر در یک دادرسی غیرمنصفانه و بدون دخالت وکیل و بدون رعایت حقوق متهمین شماری از مخالفین را اعدام کرد تا بتواند مخالفین خود را از این طریق سرکوب نماید.
از دیگر دلایل مهم مخالفت با این مجازات این است که اعدام نسبتی با عدالت ندارد و غیرعادلانه و برگشت ناپذیر می‌باشد. یعنی علاوه بر اینکه اصلاح فرد در آن متصور نیست، در صورت کشف اشتباه در مراحل دادرسی امکان بازگشت وجود ندارد و اشتباه در این موارد به قیمت جان افراد تمام می‌شود.
این مجازات حق حیات که از اساسی‌ترین حقوق بشر است نقض می کند و نه تنها جنبه بازدارنده ندارد بلکه نوعی تبلیغ خشونت بصورت سیستماتیک است که تاثیرات سویی در جامعه داشته و در نهایت به بازتولید گسترده خشونت و نفرت پراکنی در جامعه می انجامد.
استفاده از این مجازات توسط جمهوری اسلامی برای سرکوب مخالفین و دگراندیشان نه تنها نقض فاحش حقوق بشر محسوب می شود بلکه با استناد به ماده ۵۵ منشور سازمان ملل متحد صلح و امنیت جهانی نیز از این طریق تهدید می شود و لازم است تمامی سازمان‌های بین المللی مرتبط و کشورها از ظرفیت خود برای لغو مجازات اعدام در ایران استفاده نمایند.
(تصویر استفاده شده از پرفورمنس اعتراضی ۲۲ آذر ۱۴۰۱ در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در اعتراض به اعدام معترضان)