برخی از ملی‌گرایان چپ‌وراست ایران برای انبوه کشتگان ویروس کرونا آنقدر ناراحت نیستند. آنها عمیقا ازاین غمگینند که چرا کرونا مردم ترکیه را به قدر دلخواهشان نمی‌کشد. به ترکیه خسارات زیاد نمی زند؟

انگیزه‌ی ناراحتی آنها ریشه در واکنش درست نهادهای قدرت در مقابله با ویروس کرونا و رفتارهای ایثارگرانه مردم ترکیه دارد.

وقتی ویروس کرونا در ووهان چین شیوع یافت ، ترکیه قرنطینه‌ی کاملی را اعمال کرد ، مسافران را با لباس‌های مخصوص به مراکز درمانی منتقل کرد ، واگن‌های مترو را سرتاپا شست و . . حال پلیس و مأموران آتش‌نشانی کمر به تأمین موادغذایی سالخوردگان بالای شصت‌وپنج سال بسته‌اند.

منطقا می‌بایست تعداد کشتگان کرونا در ترکیه ده‌ها برابر ایران می‌بود.
چون ایران تقریبن از توریست خالی است و ترکیه سالانه نزدیک به سی‌وپنج میلیون توریست از هر جای جهان دارد. برای کشوری که به تعداد نصف جمعیت‌اش توریست می‌پذیرد چنین کارنامه‌ی مقابله با ویروس انصافا جای غبطه دارد.

داروی ویروس کرونا بالاخره کشف خواهد شد اما برای علاج نفرت ، داروی شیمیایی وجود ندارد.
اینکه کسی می‌خواهد از شدت نفرت به ترکیه بمیرد انتخاب خودش است.

ایواز طاها