تحلیل‌گران بر این باورند که ارمنستان عمداً خود را برای یک تحریک خشونت‌آمیز آماده کرده و تلاش دارد تا واقعیتی جدید خلق کند و سپس آن را به‌عنوان یک امر از پیش رخ‌داده به جهان ارائه دهد. هدف اصلی این اقدام، تغییر سریع شرایط در مرز و وادار کردن آزربایجان به واکنش است، به‌گونه‌ای که این کشور مجبور به پاسخگویی به نتایج باشد، نه اقدام پیشگیرانه.
در همین راستا، افزایش بی‌سابقه هزینه‌های نظامی ارمنستان جلب توجه کرده است. این کشور از هند سامانه‌های پدافند هوایی «آکاش» را خریداری کرده که توانایی رهگیری جنگنده‌ها، موشک‌های کروز و پهپادها را تا برد ۲۵ کیلومتر دارد. فرانسه نیز کمک‌های گسترده‌ای در قالب سامانه‌های توپخانه‌ای، خودروهای زرهی و موشک‌های ضدتانک در اختیار ارمنستان قرار داده است.
افزون بر این، ارمنستان ده‌ها موشک هوا به هوا، سیستم‌های ضد زره و راکت‌اندازهای ساخت آلمان و فرانسه را به زرادخانه خود اضافه کرده است. در کنار این موارد، ایالات متحده نیز با تحویل ۵۰ سامانه ضد تانک BGM-71 TOW به ارمنستان، به تقویت بنیه نظامی این کشور کمک کرده است.
یکی دیگر از اقدامات مهم نظامی ارمنستان، ساخت یک پل راهبردی در روستای هارکوپ در منطقه لوری، با حمایت مستقیم یونان است. این تأسیسات به انتقال سریع نیروها و تجهیزات نظامی به مناطق جنگی کمک خواهد کرد.
مجموع این اقدامات نشان می‌دهد که ارمنستان بر اساس یک طرح استراتژیک، در حال آماده‌سازی برای تشدید مجدد درگیری‌ها است. افزایش ناگهانی استقرار نیرو و تجهیزات در مرز، همراه با ایجاد زیرساخت‌های نظامی جدید، به وضوح از یک برنامه‌ریزی هماهنگ برای آغاز درگیری‌های تازه حکایت دارد.
