بررسی داده‌ها نشان می‌دهد که استانهای مرکزی مانند یزد، اصفهان و مرکزی بیشترین سهم را از اشتغال صنعتی دارا هستند.
استان یزد از دهه ۱۳۴۰ شمسی و در چارچوب برنامه‌های توسعه صنعتی پهلوی دوم به‌تدریج وارد فرآیند صنعتی‌شدن شد. در دهه ۱۳۵۰ با گسترش صنایع و سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی، جایگاه صنعتی یزد تثبیت شد. پس از انقلاب، به‌ویژه در دهه ۱۳۷۰، با توسعه شهرک‌های صنعتی و تنوع‌بخشی به تولیدات، روند صنعتی‌شدن شتاب گرفت. از دهه ۱۳۸۰ تاکنون، یزد در حوزه‌هایی چون کاشی و سرامیک، فولاد و نساجی به یکی از قطب‌های صنعتی ایران تبدیل شده است.
آذربایجان که روزگاری به‌عنوان یکی از قطب‌های صنعتی ایران شناخته می‌شد، بر اثر سیاست‌های ضدآذربایجانی مسئولان ایران با چالش‌های متعددی در مسیر توسعه صنعتی مواجه است. اکنون سهم این استان از اشتغال صنعتی کشور به حدود ۵ درصد کاهش یافته است.
پیشتر در سال ۱۴۰۰ «احمد وحیدی» وزیر کشور وقت ایران در سفر به تبریز گفت: «مدیران دستگاه‌های اجرایی استان آذربایجان شرقی با خلاقیت و ابتکار عمل خود زمینه‌های رشد و توسعه را فراهم کرده و از دل بستن به تهران و اعتبارات محدود مالی آن اجتناب کنند!»
مخالفت مسئولان ایران با ایجاد اشتغال و سرمایه گذاری در آذربایجان جنوبی در حالیست است که بانک‌های ایران هم سرمایه مردم آذربایجان را از این منطقه خارج و به استانهای مرکزی کشور منتقل می‌کنند. در سال ۱۴۰۲ یونس ژائله، رئیس اتاق بازرگانی تبریز با انتقاد از عملکرد سیاست‌های بانکی ایران در آذربایجان گفت: «برخی بانک‌ها تنها دو درصد منابع بانکی را در استان هزینه می‌کنند.»
