بر پایه اطلاعات ارائه شده توسط منابع مطلع به رصد بلوچستان، مجتبی تنها یک سال و دو ماه در بازداشت به سر می‌برد، در دوران بازجویی به مدت دو هفته توسط مأموران پلیس آگاهی زاهدان، از جمله افراد شناخته شده‌ای به نام‌های «کیخاپور» و «حسین‌آبادی»، تحت نظارت رییس وقت بازداشتگاه «مرتضویان» به شدت شکنجه شده بود که شامل شکستن فک و دندان، ریختن آب جوش روی دست‌ها و پاها، و آسیب به ناحیه کتف و مفاصل بوده است.
پزشکی قانونی آثار شکنجه را تأیید کرده و تاریخ اعزام او به مراکز بازجویی نیز در پرونده ثبت شده است. با این وجود، دادگاه تنها در یک جلسه و به صورت ویدیو کنفرانسی برگزار شده و بدون وجود هیچ مدرک و اثر انگشت، حکم اعدام صادر و اجرا شده است.
خانواده مجتبی از شکایت‌هایی که به نهادهای قضایی و حفاظت اطلاعات ارائه داده‌اند هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.
پدر مجتبی، علیرضا، همچنین برای نجات فرزندش سه وکیل استخدام کرده و تمام دارایی خود را فروخته، اما هیچ اقدامی برای توقف این اعدام صورت نگرفته است.
این پرونده بار دیگر نگرانی‌ها در مورد نقض فاحش حقوق بشر، شکنجه، نبود دادرسی عادلانه و فساد سیستماتیک در ساختار قضایی جمهوری اسلامی ایران، به ویژه در برخورد با ملت بلوچ، را تشدید کرده است.
