منابع غنی و پیامدهای بهره‌برداری ناعادلانه با وجود معادن عظیم طلا همچون زره‌شوران و آغ‌دره و ده‌ها معدن سنگ، تیکان‌تپه به جای بهره‌مندی، قربانی این منابع شده است.
بهره‌برداری بی‌رویه از معادن، نه‌تنها سودی برای مردم منطقه نداشته بلکه باعث تخریب محیط زیست و آسیب به سلامت ساکنان شده است. آثار تاریخی و صنایع دستی مانند فرش افشار نیز در سایه بی‌توجهی رو به فراموشی رفته‌اند.
مهاجرت و تغییر ترکیب جمعیتی
فقر، بیکاری و بی‌توجهی به توسعه، سبب مهاجرت گسترده مردم بومی به شهرهای مرکزی شده، در حالی‌که مهاجران غیر بومی از شهرهایی چون سقز و دیواندره جایگزین آن‌ها شده‌اند. این روند، بافت جمعیتی شهر را دگرگون کرده و تیکان‌تپه به شهری مهاجرپذیر اما فاقد هویت بومی بدل شده است. با وجود نزدیکی به تبریز، حتی یک اتوبوس مستقیم به این شهر ندارد؛ در حالی که در گذشته بیشترین ارتباط اقتصادی و فرهنگی این شهر با تبریز بوده و بسیاری از زیرساخت‌های این شهر از جمله «پارک تاریخی میللت باغی و بافت تاریخی بازار این شهر» با الهام‌گیری از تبریز احداث شده است.
ضرورت اتصال به تبریز و بهبود زیرساخت‌ها
یکی از عوامل اصلی عقب‌ماندگی تیکان‌تپه «نبود راه‌های ارتباطی مناسب» است. تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام مانند جاده اربچه-یاستی‌کند و مسیر قدیمی تیکان‌تپه-مراغه می‌تواند این شهر را به زنجان، راه‌آهن مراغه و در نهایت تبریز متصل کند. اتصال دوباره به تبریز نه‌تنها این منطقه را از از بن‌بست فعلی خارج می‌کند، بلکه می‌تواند به احیای اقتصادی و هویتی این شهر تاریخی آزربایجان منجر شود.
«محمد علیمرادی»
