Monday, June 30, 2014
President Ban Ki Moon
United Nations
Re: Lake Urmia
Mr. Lakestani, one of the Iranian civil and political activists, has written an open letter to UN secretary general Mr. Ban Ki-moon, requesting support for Lake Urmia, the letter is as follows:
Mr. Ban Ki-Moon, Secretary General of United Nations,
With regard to the fact that you have lately visited the Aral Sea and have observed its hazards closely, the Iranian people are requesting that you show your kindness to them as well and visit the dying Lake Urmia and observe closely what a disaster has been happening to it.
Mr. Ban Ki-moon, Lake Urmia is the second most salty lake in the world after the Dead Sea, and is the largest Iranian internal lake, with an area of fifty seven hundred square kilometers, located in the north western part of Iran known as Azerbaijan. This lake along with its 102 islands, because of its exclusive ecological features, was considered a National Park by the supreme council of protected areas of Iran in 1974. Lake Urmia is also registered as a biosphere reserve by Man and The Biosphere Program (MBA), and is considered an important habitat for birds by the International Wetland foundation, but currently it has been added to lists of lakes in danger of drastic ecological shifts.
Through the last 15 years, The Islamic Republic of Iran has not considered the Environmentalist experts’ warnings about Lake Urmia, and continued with its dangerous policies such as dam projects which caused Lake Urmia to dry faster and also destroyed the environment of that area. As an example, the national park of Urmia was completely destroyed. New dams, are built without environmental studies on rivers that flow into Lake Urmia such as Miandoab, Zarrine Rud, Simine Rud, mahabad and shahr chai and others are blocking all the waters that should have flowed into the lake. Other than dams, usage of ground waters in the upper side of the lake has caused a major part of the dryness of the lake. In this situation salt concentration in the lake has increased drastically, which causes the many of the habitats to get destroyed.
Destruction of the lake and becoming the second largest salt desert in the nation with about five million tons of salt will cause irrecoverable disasters for the environment.
-Salt winds from west and east, will destroy all the farms in that area.
-Death of birds in Salt cressets
-Destruction of vegetation of islands
-Immigration of area’s animals
-Destruction of agricultural industry in the area
-Destruction of Artemia Reproduction with 1$million value.
-Unemployment will increase drastically
– Dams in the area will become useless
Thank you very much
Akbar lakestani
Former Head of Azerbaijan-e-Gharbi Province City Council in the city of Showt
عالی جناب بانکی مون دبیرکل محترم سازمان ملل
با عنایت به این مهم که جناب عالی قبلا به حوزه دریاچه آرال سفر کرده و مخاطرات بزرگ خشکیدن دریاچه آرال را از نزدیک مشاهده نموده اید لذا مردم ایران،از شما مفام مکرم مصرانه تقاضا دارند درصورت امکان لطفا، لطف و کرامت خود را براین جماعت تکمیل فرمایید و خود شخصا به حوضه دریاچه اورمیه سفر کرده و از نزدیک شاهد مرگ دریاچه ارومیه باشید.
عالی جناب بانکی مون دریاچه ارومیه دومین دریاچه شور جهان پس از بحرالمیت، بزرگترین دریاچه داخلی ایران با وسعت ۵ هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع در آذربایجان در شمال غربی ایران واقع شده است. این دریاچه به همراه ۱۰۲ جزیره کوچک و بزرگ سال ۱۳۵۲ خورشیدی معادل ۱۹۷۴ میلادی به لحاظ ویژگی های منحصر بفرد اکولوژیکی به عنوان منطقه حفاظت شده در مصوبه شماره ۶۳ شورای عالی حفاظت محیط زیست کشور به پارک ملی ارتقاء یافت. همچنین دریاچه ارومیه به عنوان ذخیره گاه بیوسفر در برنامه ” انسان و کره مسکونی (MAB) ” ثبت شده و در سال ۱۳۵۴ معادل ۱۹۷۶ میلادی به علت دارا بودن معیارهای جهانی کنوانسیون حفاظت از تالاب ها در لیست تالاب های کنوانسیون رامسر قرار گرفته است. این دریاچه از سوی موسسه بین المللی تالاب ها به عنوان یکی از مهم ترین مناطق مهم پرندگان انتخاب شده است ولی هم اکنون به دلیل مشکلات زیست محیطی در لیست تالاب های در معرض تغییرات شدید اکولوژیکی قرار دارد.
در طی پانزده سال گذشته، با توجه به هشدارهای کارشناسان محیط زیستی در ارتباط با پروژه های بی رویه سدسازی و تاثیرات منفی و مخرب آن بر اقلیم مناطق مختلف کشور تنها به علت بی توجهی، بی درایتی و عدم مدیریت صحیح جمهوری اسلامی ایران، شاهد گسترش خشکی، تخریب محیط زیست و نمونه بارز آن نابودی پارک ملی دریاچه ارومیه هستیم.
سدسازی های بی رویه و بدون کارشناسی مطالعاتی زیست محیطی بر رودهایی همچون میاندوآب، زرینه رود و سیمینه رود، مهاباد و شهرچای ارومیه و … که حوزه آبریز دریاچه ارومیه هستند، تمام مسیل های این دریاچه را که منابع تغذیه کننده آن هستند را بسته و علت اصلی پیشروی خشکی دریاچه می باشند. علاوه بر این سهم برداشت از آب های زیرزمینی و توسعه کشاورزی در بالادست حوضه دریاچه ارومیه به میزان چشمگیری بر گسترش خشکی این دریاچه موثر بوده است. در چنین شرایط محیط زیستی به خاطر کم آبی، غلظت نمک آب بالا رفته و بدین سان بسیاری از زیست گاه ها در این دریاچه تخریب شده است.
خشک شدن و نابودی دریاچه و تبدیل پارک ملی دریاچه به دومین کویر نمک کشور با وسعت ۵ هزار و هفتصد کیلومتر به عبارتی ۵ میلیارد تن نمک فاجعه های متعددی را در ابعادی غیر قابل جبران برای محیط زیست بدنبال خواهد داشت:
– تولید بادهای نمکی و با توجه به غربی و شرقی بودن بادهای ایران، باغات و کشتزارهای مناطق همجوار رو به خشکی و نابودی می روند،
– مرگ پرندگان در قندیل های نمکی،
– نابودی پوشش گیاهی جزایر
– مهاجرت جانوارن منطقه،
– نابودی قطب کشاورزی مناطق همجوار،
– نابودی زادآوری آرتمیا به ارزش یک میلیون دلار
– افزایش بیکاری
– بلا موضوع شدن سدهای احداث شده
با تشکر فراوان
اکبر لکستانی رییس سابق شورای شهر شوط از آذربایجانغربی
ما از تمام رسانه های گروهی مستقل سازمان ها و کنشگران زیست محیطی، سیاسی و مدافع حقوق بشر درخواست داریم ،هر آنچه که در توان دارند برای نجات حیات دریاچه اورمیه و در واقع نجات یکی از تاریخی ترین، پرجمعیت ترین و زیباترین نقطه جهان را از فاجعه خشک شدن که منجر به نابودی دریاچه ارومیه و جزایر آن، جانوارن، پرندگان، اراضی، مزارع، کشتزارها، باغات، ساختمان ها و نواحی مسکونی و مناطق همجوار می شود، در چارچوب یک برنامه منسجم بسیج شده،، از این فاجعه تراژیک زیست محیطی جلوگیری کنیم.
