حزبالله و احزاب همپیمان توانستهاند ۶۲ کرسی پارلمان را از آن خود کنند. این فراکسیون در دوره گذشته ۷۱ نماینده در پارلمان لبنان داشت؛ نهادی که فراتر از قانونگذاری و رای به کابنیه، رئیس جمهوری این کشور متگثر مذهبی را هم تعیین میکند.
در انتخابات این دوره ۱۳ نامزد مستقل و اصلاحطلب به پارلمان راه یافتند. این تحول بزرگ نشانگر عینیت بدبینی شهروندان به احزاب سنتی طبقه حاکم است. این نامزدها، نمایندگان «انقلاب اکتبر ۲۰۱۹» و سخنگوی مطالبات شهروندان به ستوه آمده از وضعیت بد اقتصادی و بیکفایتی نهادها هستند.
بزرگترین بازنده این انتخابات را باید جریان آزاد مسیحی به رهبری میشل عون، رئیس جمهوری کنونی لبنان دانست. آقای عون برای سالها بهعنوان همپیمان حزبالله، نماینده نزدیکی دو جریان شیعه و مسیحی مارونی لبنان بود. حزب نیروهای لبنانی (قوات) تحت رهبری جریان سمیر جعجع و از دشمنان قسم خورده حزبالله در این انتخابات به بزرگترین نماینده جامعه متکثر مسیحیان لبنان بدل شد. این حزب راستگرا و طرفدار غرب، روابط بسیار نزدیکی با عربستان سعودی هم دارد.
سمیر یوسف میگوید با پایان انتخابات، بحثهای طولانی آغاز خواهد شد و توافق بر سر مسائلی نظیر تصویب لایحه بودجه، رای اعتماد به کابنیه و همچنین برگزیدن رئیس جمهوری پیچیدهتر از دورههای اخیر خواهد بود. به گفته وی، در پارلمان آینده به جای دو قطبی ۸ مارس (حزبالله و متحدان) و ۱۴ مارس (حریری و متحدان)، شاهد یک نیروی سوم، یعنی نامزدهای مستقل در کنار دو نیروی اقلیت دیگر خواهیم بود.
در کمتر از یک سال گذشته این دومین انتخابات در خاور میانه است که نیروهای متحد ایران در آن شکست میخورند. در پاییز سال گذشته هم در عراق ائتلاف فتح رقابت را به گروه صائرون، به رهبری مقتدی صدر واگذار کرده بود.
یورو نیوز