از سویی بیماریهای روحی و روانی به طبع شرایط بسیار سخت ایران و آذربایجان در جامعه در حال افزایش است. حرکت ملی آذربایجان نیز به عنوان بخشی از جامعه آذربایجان از این پروسه مستثنی نیست. از سویی ماهیت سوشیال مدیایی در حرکت آذربایجان زمینه را برای جذب بیشتر افراد با هیاهو فراهم میکند. در این بین افراد غیر سیاسی که با بیماریهای روانی دوقطبی، بردرلاین دسته پنجه نرم میکنند به خاطر ماهیت این بیماریها دنبال «در معرض توجه قرار گرفتن» جامعه اند. این بیماران از هیچ کاری برای رسیدن به این توجه فروگذار نیستند. اینگونه افراد پس از آشنایی با ماهیت سوشیال مدیای آذربایجانی زمینه را برای گرفتن توجه از طریق طرح ادعاهای عجیب و غریب و گاها بدور از منطق مهیا دیده و نیاز خود به توجه را از طریق سوشیال مدیای آذربایجان ارضا میکنند. از سویی دیگر در فرآیند مبارزه و بر اثر سرکوب فعالین به دست نیروهای امنیتی جکهوری اسلامی ایران عده ای از فعالین نیز ممکن است به بیماری روانی مبتلا شوند.
شرایط فعلی سوشیال مدیای آذربایجان به نوعی است که سبب انباشت و علاقه روز به روز چنین افرادی به حرکت شده است. آیا این انباشت مضر است؟ بله
مضرات افزایش تعداد بیماران در حرکت چیست؟
افراد سالم پس از ارتباط با این افراد ممکن است با کوچکترین تقابل در معرض اتهامات بی حد و حساب قرار گیرند و این فضا زمینه را برای ادامه فعالیت افراد سالم نامساعد کند و حتی سلامت روانی افراد سالم را تهدید میکند.
افرادی که جدیدا به خواستهای اتنیکی -ملی آذربایجانیها در ایران علاقه مند شده اند با دیدن تعداد زیاد این افراد در حرکت آذربایجان فرار را بر قرار ترجیح دهند
رادیکالیسم کور و پوپولیسم در حرکت حاکم میشود.
راه چاره چیست؟
اگر فعال ملی ای رفتاری که علائمی از عدم تعادل روحی روانی را در خود به نمایش میگذارد دوستان و اطرافیان وظیفه دارند بدون خجالت از فرد بخواهند که به روانپزشک مراجعه کند. متاسفانه در جامعه آذربایجان داشتن بیماری روانی قبح شمرده شده و فرد سریعا به این گفته دیگران که روانپزشک را ببیند واکنش منفی نشان میدهد. دوستان باید توجه کنند که چک کردن سلامت روان، امکان وجود بیماری را از بین میبرد و عدم توجه فاجعه بار است. بیماری روانی ممکن است در هر دوره از زندگی فرد ظاهر شود و قابل درمان است اما عدم توجه به این بیماری و اعتماد به نفس کاذب(منه بیر شئی اولماز من محکمم) سبب خواهد شد که بیماری عود کند و حتی فرد را به مرز خودکشی بکشاند. فرد بیمار معمولا به بیماری خود آگاه نیست و کمک دیگران مفید خواهد بود.
از سویی دیگر حرکت آذربایجان باید مکانیسمی برای شناسایی و مدیریت افرادی که به دلیل بیماری خود بدنبال «توجه مفرط» هستند تعبیه کند. اگر دیدید فردی که تازه در جمعهای آذربایجان حضور می یابد علاقه وافری به داشتن میکروفون دارد یا ادعاهایی بی دلیل و حساب و کتاب را صرفا برای معروفیت و یا جلب توجه مطرح میکنند و بدون اینکه به عمق مسئله ملی یا زنان پی برده باشد در همه جمعها سریعا دنبال میکروفون است به سلامت روانی فرد شک کنید. او را مدتی زیر نظر داشته باشید و همه تریبونها را بی حساب و کتاب به صرف اینکه چون فرد مورد نظر حرفهای ما را در مورد زبان مادری و ظلم ملی تکرار کیکند در اختیار فرد قرار ندهید.
اگر میدانید فردی دچار بیماریهای دوقطبی وبردرلاین است با او مهربان باشید اما او را سخنگوی حزب، حرکت و به دست گیرنده جهت گیری حرکت نکنید. بیماریهای دوقطبی وبردرلاین بیماریهای خطرناکی هستند که بیمار ممکن است به صورت مقطعی از مورد توجه قرار گرفتن در جمع ، تعداد لایکها و کامنتها انرژی بگیرد اما در دراز مدت سوشیال مدیا برای این بیماران به مثابه سم است و ممکن است فرد را به سمت خودکشی سوق دهد.
درنهایت آموزش فعالین آذربایجانی نسبت به بیماریهای روانی دوقطبی و بردرلاین سبب خواهد شد که ما در دراز مدت این مسئله را کنترل و مسیر سالم سیاست ورزی در حرکت آذربایجان را ادامه دهیم. گروههای متفاوت آذربایجان باید از استفاده از بیماران روانی برای تخریب شخص یا گروه مخالف به شدت اجتناب کنند.
