پس طبیعتا بحران آب دامن‌گیر مناطق مرکزی بوده و مناطق شمال غربی بایستی تا حدی از این مسئله مصون بماند ولکن در سال‌های اخیر شاهد خشکسالی بزرگترین دریاچه ایران و بزرگترین دریاچه آب‌شور خاورمیانه، به نام دریاچه اورمیه بوده‌ایم.
نکته قابل توجه اینکه ۲۱ رودخانه دائمی و فصلی از جمله “آجی چای”، “زرینه رود”، “سیمینه رود”، “کهریز چای” و “شهر چای” و “زولا چای” (سلماس) به همراه ۴۹۹ رودخانه مقطعی به این دریاچه میریزند! و امروزه حتی بخش کوچک آبی این دریاچه نیز در حال خشک شدن می‌باشد! از دلایل ایجاد این مسئله، علاوه بر کمبود بارش، می‌توان مدیریت کاملا ناسالم و عمدی را نیز افزود به طوری که این دریاچه تنها ۳ درصد از مساحت کل کشور را در برمیگیرد ولکن حدود ۱۵ درصد سد ها در این حوضه ساخته شده است.(۵۲ سد تکمیل شده، ۱۰ سد در حال ساخت بوده و ۴۰ سد در دست مطالعه قرار گرفته). این درحالی است که سه دریاچه خارج از ایران در مناطق نزدیک به نام‌های دریاچه سوان، دریاچه وان و حتی دریاچه ثرثار در قلب کویر عراق در وضعیتی همانند شرایط اسف‌بار دریاچه اورمیه نیستند و این خود نشان از مدیریت ناسالم و عمدی این دریاچه است.
علاوه بر این بسیاری از صنایع استراتژیک مانند فولاد که پر مصرف‌ترین صنایع به لحاظ آبی هستند در خشک‌ترین استان‌ها ساخته شده و این گواه آشکاری بر سیستم سانترالیسم در جامعه ایرانی و نقض آشکار اصل ۴۸ قانون اساسی است.
در نتیجه این فرایند طوفان‌ها و باد‌های شدید نمکی حاصل از خشک شدن این دریاچه علاوه بر خسارات مالی سبب بروز مشکلات تنفسی و بینایی برای ساکنان روستا‌ها و شهرهای اطراف دریاچه شده است.
جنبش دانشجویی آذربایجان مطالبه و اعتراض خود را مبنی بر مدیریت ناسالم و خشک شدن عمدی دریاچه اورمیه نشان داده و خواهد داد.
