مهندس «غلامرضا امانی» مبارز خستگی ناپذیر آزربایجانی در روز جمعه ۳ آبان‌ماه ۸۷ در یک تصادف ساختگی مشکوک و سوال برانگیز وزارت اطلاعات رژیم اشغالگر فارس به همراه دو برادر خود حاج «جعفر» و حاج «کریم» هنگام بازگشت از اهر، همچون ستاره‌ی روشنی بخش از افق تاریخ شفاهی و زنده مردم آزربایجان رفت و با شهادت خود راه مبارزه‌ای بی پایان در راستای احقاق حقوق پایمال شده ملت تورک آزربایجان جنوبی را برای همرزمان و دانشجویان مبارز به امانت گذاشت.
پس از سانحه تصادف ساختگی و پیگیری‌های فعالین آزربایجان جنوبی و همرزمان مهندس امانی مشخص گردید که تصادف ساختگی اتومبیل پیکان حاوی مهندس غلامرضا امانی و دو بردارش کریم و جعفر امانی با دو وسیله سنگین باربری در جاده اهر به تبریز، کریم و جعفر در همان لحظات اولیه جان باخته و مهندس امانی به دنبال یک تاخیر ۴ و نیم ساعته به بیمارستان امام رضای تبریز منتقل می‌شود، فعالین حرکت ملی به نقل از شاهدان عینی می‌گویند که تصادف مشکوک بوده و کامیونی که از عقب به پیکان برخورد کرده و این اتومبیل را به سمت تصادف با کامیون خاور حرکت داده متعلق به سپاه پاسداران بوده است.
مهندس «غلامرضا امانی» مبارزی خستگی ناپذیر در راه احقاق حقوق پایمال شده ملت تورک آزربایجان جنوبی بود که به خاطر فعالیت‌های سیاسی و مدنی سالیان زیادی را در زندان‌های شوونیستم فارس و تبعید گذراند و از حقوق شهروندی خود محروم ماند، او عاشق آزربایجان و ملتش بود و قلبش فقط برای وطن و ملت تپید و با جانزاختن خود نیز راه مبارزه برای آزادی وطنمان آزربایجان از یوغ استعمارگران را به همراه روح سربلند خود جاودانه ساخت.
مهندس «غلامرضا امانی» یار و یاور همیشگی جنبش دانشجویی آزربایجان جنوبی بود و هیچ گاه خود را از بدنه جنبش جدا نساخت و دانشجوی آزربایجانی با نور امیدی که مهندس امانی به همراه سایر فعالان جنبش در تابناک بودنش مانند شمعی آب گردیدند را هیچگاه فراموش نکرده و با روشنایی این نور امید مبارزه را تا رهایی ملت تورک و وطنمان آزربایجان جنوبی از چنگال اشغالگران ادامه خواهند داد.
روحش شاد، یادش گرامی
