علی لطیفی، رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش، از تدوین بسته‌ای ویژه برای کودکان دوزبانه خبر داد. او توضیح داد که این بسته نه برای آموزش به زبان مادری، بلکه صرفاً برای انتقال سریع‌تر دانش‌آموزان به زبان فارسی طراحی شده است.
لطیفی تأکید کرد که چارچوب این بسته شامل تمرین‌ها و فعالیت‌هایی است که کودک را با «واژگان پرکاربرد فارسی» آشنا می‌کند تا ضعف او در زبان رسمی کشور برطرف شود. به گفته او، این سیاست قرار است در پایه اول ابتدایی اجرا شود تا دانش‌آموزان غیرفارس زبان با سرعت بیشتری در محیط آموزشی فارسی‌زبان تطبیق داده شوند.
این رویکرد در حالی پیگیری می‌شود که طی سال‌های گذشته وزارت آموزش و پرورش تحت عنوان «طرح بسندگی زبان فارسی» بسیاری از کودکان غیرفارس را به دلیل نداشتن تسلط کافی بر زبان فارسی در رده «کودکان استثنایی» قرار داد و از تحصیل آنان در مدارس عادی جلوگیری کرد.
این سیاست مصداق روشن فاشیسم زبانی و فرهنگی است؛ چرا که به جای احترام به تنوع زبانی و فرهنگی ایران، زبان‌های مادری چون ترکی، عربی، ترکمنی و بلوچی را حذف و کودکان را از نخستین روز مدرسه مجبور به انکار هویت خود می‌کند.
کارشناسان آموزشی و فعالان حقوق زبانی بارها هشدار داده‌اند که این سیاست‌ها موجب عقب‌ماندگی آموزشی و روانی کودکان غیرفارس زبان شده و به شکاف‌های اجتماعی و تبعیض‌های ساختاری علیه میلیون‌ها شهروند ایرانی دامن می‌زند.
در حالی که در بسیاری از کشورهای چندملیتی، آموزش دوزبانه و به رسمیت شناختن زبان‌های مادری به عنوان یک حق بنیادین شناخته می‌شود، جمهوری اسلامی همچنان بر حذف سیستماتیک زبان‌های غیرفارسی پافشاری می‌کند؛ سیاستی که چیزی جز «مهندسی هویت و همگون‌سازی اجباری» نیست.
