نانائیا ماهوتا، وزیر امور خارجه نیوزیلند، گفت: «خشونت علیه زنان، دختران و سایر اعضای جامعه ایران برای جلوگیری از حقوق بشر جهانی غیرقابل‌قبول است و باید پایان یابد. واضح است که این دوران، دواران سختی برای مردم ایران است.»
اوکلند و تهران این گفت‌وگوها را در سال ۲۰۱۸ با هدف پیشبرد مسائل و نگرانی‌های حقوق‌بشری برقرار کرده بودند. دور اول مذاکرات بین دو کشور در سال ۲۰۲۱ برگزار شد و قرار بود دور بعدی در سال ۲۰۲۲ برگزار شود.
جاسیندا آردرن، نخست‌وزیر نیوزیلند،نیز ضمن ابراز «همبستگی با زنان و دختران ایرانی که شجاعانه برای حقوق اساسی انسانی خود تظاهرات می‌کنند و محکوم نمودن خشونت وحشیانه نیروهای امنیتی علیه معترضان مسالمت‌جو» در نامه‌ای سرگشاده خواستار حذف حکومت ایران از کمیسیون مقام زن ملل متحد شد.
در این نامه، سرکوب خشونت‌بار علیه خیزش مردمی جاری در ایران محکوم شده و گفته شده حکومت ایران باید به دلیل ظلم نظام‌مند و طولانی‌مدتش به زنان و همچنین وحشیگری‌اش نسبت به معترضان، در این کمیسیون رد صلاحیت شود.
این نامه پیش‌تر به دست زنان سرشناسی، از جمله میشل اوباما، هیلاری کلینتون و لارا بوش، سه بانوی اول پیشین آمریکا، کریستیا فریلند معاون نخست‌وزیر و وزیر دارایی کانادا، ملاله یوسف‌زای برنده جایزه صلح نوبل، نادیا مراد، برنده دیگر جایزه صلح نوبل و فعال حقوق بشر، اپرا وینفری، برنامه‌ساز و مجری تلویزیون، و جولیا گیلارد نخست وزیر سابق استرالیا امضا شده بود.
با این حال، جاسیندا آردرن تنها رییس‌دولت فعلی در جهان است که این نامه را امضا کرده.
در این نامه آمده است: «به ازای هر روزی که ایران در عضویت کمیسیون مقام زن ملل متحد می‌ماند، این نهاد اعتبار خود را از دست می‌دهد.»
دولت نیوزیلند روز چهارشنبه چهارم آبان از شهروندان این کشور که در حال حاضر در ایران هستند خواست این کشور را ترک کنند.
این درخواست پس از آن مطرح شد که توفر ریچ‌وایت و بریجت ثک‌رِی، دو زوج گردشگر نیوزیلندی، پس از حدود چهار ماه از ورودشان از ترکیه به ایران، بدون اعلام خبر رسمی بازداشت، آزاد شدند.
یکی از اولین سیاستمدارانی که در نیوزیلند از اعتراض‌های سراسری در ایران حمایت کرده بود، گلریز قهرمان، نماینده ایرانی‌تبار پارلمان نیوزیلند، بود که موهای خود را در جریان حضور در تجمع اعتراضی در ولینگتون در روز دوم مهر برید.
