جمهوری اسلامی همواره تلاش کرده است تا در مواجهه با جنبش‌های مردمی و مبارزات ملت‌های تحت ستم، رویدادها، آیین‌ها و مناسبت‌های آنان را مصادره کرده و نسخه‌ای موازی از آن‌ها ارائه دهد. اعتراضات گسترده‌ی مردم آذربایجان جنوبی علیه خشکاندن تعمدی دریاچه اورمیه از سوی رژیم که به‌عنوان نخستین جنبش محیط‌زیستی گسترده در جغرافیای ایران شناخته می‌شود و به دست حرکت ملی آذربایجان سازمان‌دهی شد، از این قاعده مستثنا نیست. رژیم جمهوری اسلامی با تعیین یک روز خاص، ضمن اینکه تلاش دارد این اعتراضات را در اذهان عمومی آذربایجان به حاشیه براند، هم‌زمان می‌خواهد مسئله خشک شدن دریاچه اورمیه را به یک مناسبت نمادین تقلیل داده و با وعده‌های توخالی و مصاحبه‌های بی‌اثر، اصل مسئله را به حاشیه ببرد.
اما حرکت ملی آذربایجان، به‌عنوان یک جریان سیاسی مستقل، غالب و تأثیرگذار در آذربایجان جنوبی، توانسته است در طول سال‌های گذشته انحصارطلبی جمهوری اسلامی و حاکمیت فارس را به چالش بکشد و روایت مستقل خود را از مسائل تاریخی و ملی ارائه دهد. تعیین روزی برای دریاچه اورمیه نمی‌تواند از سوی حکومتی باشد که خود عامل خشکاندن این دریاچه در راستای سیاست‌های تبدیل آذربایجان به سرزمینی سوخته است.
اگر قرار باشد روزی برای دریاچه اورمیه تعیین شود، این روز نه ۱۵ اسفند، بلکه یکی از روزهای سالگردهای اعتراضات مردمی علیه خشکاندن عمدی این دریاچه توسط رژیم ایران خواهد بود، اعتراضاتی که با اراده‌ی ملت آذربایجان و نه با تصمیم‌گیری‌های نمایشی حکومت شکل گرفتند و در این مسئله بیش از صدها فعال حرکت ملی و مردم عادی آذربایجان از سوی دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی بازداشت، شکنجه، بازجویی، محاکمه و حبس شدند.
