بر اساس گزارش سازمان بازرسی کل کشور، یک شرکت خاص از سال ۱۳۹۸ تا۱۴۰۱ حدود ۳ میلیارد و ۳۷۰ میلیون دلار برای واردات چای و ماشین آلات پیشرفته چاپ و بسته بندی ، ارز دریافت کرده است. رقم ریالی فساد رخ داده توسط این شرکت «گروه کشت و صنعت دبش» با برند تجاری «چای دبش» که یک بیزینس خانوادگی و موروثی است و توسط خانواده «الف.ر» اداره می‌شود چیزی حدود ۱۴۰ هزار میلیارد تومان است که از نظر ریالی تا کنون چنین چیزی در تاریخ اقتصادی ایران سابقه نداشته است. از این مبلغ بالغ بر ۲/۷ میلیارد دلار ارز برای واردات ماشین آلات بوده و مابقی آن برای واردات چای بوده است.
با بررسی عملکرد این شرکت در نقل و انتقال ارز و واردات چای، سو جریانات عدیده ای شناسایی شد و در نهایت سازمان بازرسی برای این شرکت به دلیل عدم رفع تعهدات ارزی پرونده تشکیل داد. و پرونده افراد و دستگاه هایی که به این شرکت ارز تخصیص داده بود با منویات رهبر که در اختلاس بانک ملی فرموده بودند کش ندهید به بایگانی ارسال خواهد شد تا شاهد رکورد جدیدتری در اختلاس کشور باشیم.
این اختلاس علاوه بر خسارات سنگینی که به اقتصاد و معیشت مردم وارد کرده نشان دهنده ضعف نظارت در دستگاه های دولتی است. چگونه ممکن است یک شرکت خاص بتواند بدون هیچ گونه نظارتی، بالغ بر ۳میلیارد دلار ارز دریافت کند و هیچ کالایی وارد نکند؟ این اختلاس نمونه ای دیگر از فساد سیستماتیک در ایران است.فسادی که ریشه در ساختار اقتصادی و سیاسی کشور دارد.تا زمانی که این ساختار تغییر نکند،شاهد وقوع فسادهای بزرگ‌تر در کشور خواهیم بود.
سال هاست که مردم آزربایجان با مشکلات مضاعف معیشتی، بیکاری و فقر مواجه هستند و در بودجه سالانه دولت هیچ سهمی برای رفع مشکلات پیش بینی نمی‌شود و دریاچه اورمیه نیز به همین دلیل، که بودجه ای اختصاص پیدا نکرد کاملا خشک شد.
با یک مقایسه که بین دبش و دریاچه اورمیه انجام دادم به راحتی می‌توان دریاچه اورمیه را احیا کرد. قیمت هر صد متر مکعب آب در حوضه دریاچه حداکثر چهار صد هزار تومان معادل ۸ دلار است با یک حساب سر انگشتی با یک واحد پولی «دبش»می‌توان ۴۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰ متر مکعب آب خرید؛ دریاچه اورمیه هر سال به یک دوازدهم این مقدار نیاز دارد و با این مقدار آب دریاچه سه برابر تراز اکولوژیک پر می‌شود .
حال تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل
