بازنشستگان مخابرات در شهرهای تبریز، زنجان و بیجار با برگزاری تجمعات اعتراضی، نه تنها علیه وضعیت معیشتی اسف‌بار، بلکه علیه ساختار مافیایی اقتصادی رژیمی فریاد زدند که سفره‌ی آنان را گروگان گرفته است. آنان، با صراحت، بنیاد تعاون سپاه و ستاد اجرایی فرمان امام را به‌عنوان سهام‌داران پشت‌پرده مخابرات و عاملان اصلی این ظلم معرفی کردند؛ نهادهایی که با چهره‌ای امنیتی و رویکردی فاشیستی، همه چیز را برای خود می‌خواهند، جز عدالت برای ملت تورک.
این اعتراضات اما فراتر از یک مطالبه‌ی صنفی ساده‌اند؛ آن‌ها آینه‌ی تمام‌نمای ستمی تاریخی هستند که رژیم ایرانشهری علیه ملت تورک روا داشته است. رژیمی که نه تنها زبان، تاریخ و هویت این ملت را انکار می‌کند، بلکه امروز حتی نان و کرامت بازنشستگانش را نیز به ابزار سلطه و ارعاب بدل ساخته است.
در دل این فریادها، یک پیام نهفته است: ملت تورک دیگر نه سکوت می‌کند، نه فراموش. بی‌عدالتی‌های اقتصادی، هم‌پیاله با تبعیض‌های ائتنیکی، ملتی را به خشم آورده‌اند که تاریخ‌ساز بوده و خواهد بود. امروز، خیابان‌های تبریز و زنجان و بیجار، تنها صحنه‌ی اعتراض به وضعیت بازنشستگان نیست، بلکه میدان نبرد نمادینی‌ست علیه تبعیض، سانسور و اشغالگری فکری در سرزمین آزربایجان.
حکومت تورک‌ستیز ایران، اگر امروز فریاد بازنشسته‌ی تورک را نشنود، فردا باید طغیان ملتی بیدار را پاسخ دهد.
