هشدارهایی که نادیده گرفته شد.
در دوران انتخابات، بارها هشدار داده شد که این دوره، آخرین فرصت جمهوری اسلامی برای کسب رضایت و شنیدن صدای مردم و اجرای اصلاحات واقعی است. اینجانب سعید مینایی و بسیاری از تحلیل‌گران تأکید داشتند که حکومت باید قدر این فرصت را بداند، مسیر اصلاحات را باز کند و از اعتراضات گذشته مردم درس بگیرد. اعتراضات گذشته، مخصوصا تظاهرات روی داده در سال‌های ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱، همه نشان‌دهنده‌ی وجود نارضایتی عمومی از وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور بوده‌اند. اما آیا این هشدارها جدی گرفته شده است؟
لزوم اصلاحات در سیاست داخلی و خارجی
مشکلات امروز کشور، حاصل مجموعه‌ای از تصمیمات اشتباه در سیاست‌های داخلی و خارجی است. کشور نیازمند اصلاحات عمیق و ساختاری است که بتواند وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور را بهبود ببخشد. برخی از مهم‌ترین اصلاحاتی که باید صورت بگیرد عبارتند از:
الف) اصلاحات داخلی:
۱- پذیرش انتقادات و اعتراضات مردم به عنوان یک حق مشروع
۲- مبارزه واقعی با فساد و رانت‌خواری
۳- بهبود فضای کسب‌وکار و حمایت از تولید داخلی
۴- کاهش فشارهای اقتصادی بر طبقات ضعیف جامعه
ب) اصلاحات در سیاست خارجی:
۱- تعامل منطقی و متوازن با جهان، نه سیاست‌های افراطی و انزواطلبانه
۲- برقراری روابط متعادل با کشورهای شرقی و غربی، به جای وابستگی یک‌جانبه
۳- بازگشت به مذاکره و تعامل گسترده با جهان برای رفع تحریم‌ها و بهبود شرایط اقتصادی کشور
فرصتی که نباید از دست داد.
انتخاب رئیس‌جمهور جدید با امید به تغییر و اصلاح انجام شد، اما تاکنون، اقدام جدی و مؤثری در این زمینه مشاهده نشده است. اگر این روند ادامه یابد و حاکمیت همچنان در برابر اصلاحات مقاومت کند، اعتماد عمومی بیش از پیش از بین خواهد رفت و جامعه به سمت نارضایتی‌های گسترده‌تر سوق داده خواهد شد. امروز، بیش از هر زمان دیگری، نیاز به اصلاحات واقعی و جدی احساس می‌شود. اگر حکومت صدای مردم را نشنود، دیر یا زود، با بحرانی جدی‌تر از آنچه تاکنون تجربه کرده است روبه‌رو خواهد شد. تصمیم با مسئولان است: آیا حاضرند برای بهبود شرایط کشور و مردم گام بردارند یا همچنان به سیاست‌های گذشته ادامه خواهند داد؟ با توجه به شرایط منطقه‌ای و بین المللی بهتر است که در سیاست داخلی و خارجی تجدید نظر شود و گره‌های موجود از معیشت مردم برداشته شود. احکام زندانیان سیاسی و عقیدتی متوقف گردد. حق اعتراض قانونی برای شهروندان به رسمیت شناخته شود. به بحران های محیط زیستی، از قبیل دریاچه اورمیه نه بعنوان یک بحران منطقه‌ای، بلکه بصورت یک مسئله‌ی ملی و کشوری بها داده و اقدامات جدی صورت گیرد.
«سعید مینایی»
