«صفرخان» در سال ۱۳۲۴ همزمان با فعالیت‌های فرقه آزربایجان به رهبری پیشه‌وری با خانم ملوک باقرپور ازدواج و در قیام روستائیان آزربایجان بر ضد رژیم شاه شرکت کرد و به درجه «ماژوری» (سروانی) در ارتش آزربایجان رسید.
پس از شکست فرقه، به عراق گریخت. در نیمهٔ دوم فروردین ۱۳۲۶ در عراق بازداشت شد و تا اواخر ۱۳۲۷ را در زندان‌های عراق زندانی بود. پس از آزادی به ایران بازگشت. در اسفند ماه همان سال، در یکی از روستاهای اورمیه بازداشت شد.
دادگاه نظامی ابتدا او را به اعدام و سپس با یک درجه تخفیف به حبس ابد محکوم کرد. او در جریانات انقلاب ۱۳۵۷، در آبان ماه آن سال همراه سایر زندانیان سیاسی با تحمل ۳۲ سال زندان آزاد شد.
صفر قهرمانیان در ۱۹ آبان ۱۳۸۱ در بیمارستان ایران‌مهر تهران در گذشت.
سه روز بعد، در ۲۲ آبان در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
روحش شاد، یادش گرامی
