بر اساس گزارشی که در ماه نوامبر منتشر شد، بیش از ۱۰۰ شرکت بین المللی با “خطر” فروش محصولات پنبه ای تولید شده توسط کار اجباری اویغورها در ترکستان شرقی روبرو هستند.
در گزارشی با عنوان «پنبهشویی، چگونه پنبه ترکستان شرقی در زنجیرههای تأمین بینالمللی پنهان میشود» که توسط مرکز عدالت بینالمللی هلنا کندی از دانشگاه شفیلد هالام انگلستان تهیه شده، آمده است که پنج تامینکننده بزرگ نخ و پارچه چینی از پنبه مناطقی که اویغورها زندگی می کنند، استفاده میکنند.
بر اساس این گزارش، تامینکنندگان محصولات نیمهتمام خود را به واسطههای بینالمللی صادر میکنند و آنها محصولات پنبهای تمامشده را به برندهای سراسر جهان از جمله ایالات متحده ارسال میکنند.
در این گزارش آمده است: «از طریق این فرآیند، ما توانستیم زنجیرههای تامین احتمالی را که پنبه ترکستان شرقی را به بیش از صد برند بینالمللی مرتبط میکند، ترسیم کنیم.»
به گفته لورا مورفی، نویسنده اصلی گزارش و استاد دانشگاه شفیلد هالام در بریتانیا، حدود ۸۵ درصد پنبه چینی در سین کیانگ، جایی که مقامات چینی متهم به وادار کردن مردم اویغور به کار اجباری هستند، تولید می شود.
در چهار سال گذشته، پکن از سوی برخی سازمانهای حقوق بشر و کشورها متهم شده است که بیش از ۷ میلیون اویغور و سایر تورکهای این کشور را از سال ۲۰۱۰ بهطور خودسرانه در اردوگاههای کار اجباری در ترکستان شرقی بازداشت کرده و بسیاری از آنها را مجبور به کار اجباری کرده است.
بر اساس این گزارش، برخی از تأسیساتی که در آن پنبه فرآوری میشد «در زندان یا اردوگاه یا اینکه در نزدیک آنها» بود.
در اوایل سال جاری، ایالات متحده واردات تمام محصولات پنبه ای از ترکستان شرقی چین را به دلیل کار اجباری اویغورها در تولید محصولاتی مانند پنبه و گوجه فرنگی ممنوع کرد.