اعترافات جنجالی پاشینیان: “من به خاطر جان ۲۵ هزار سربازمان این توافق‌نامه را امضاء کردم”

به گفته وی، ارمنستان و مردم آن در روزهای بسیار سختی زندگی می کنند. غم در قلب مردم، اشک در چشمان آنها جاری است.

پاشینیان گفت: “در ۲۷ سپتامبر، جنگ آغاز شد و با امضای سندی که منجر به ناامیدی مردم و بروز بسیاری از سوالات شد، پایان یافت. اکنون آنها [مردم] منتظرند تا من به این سوالات پاسخ دهم. چرا این سند امضا شد؟ این اتفاق زمانی رخ داد که ستاد کل گفت هر دقیقه بسیار مهم است و باید عملیات نظامی متوقف شود.”

وی خاطرنشان كرد كه تهدید به از دست دادن خانكندی بسیار جدی بود.

نیکول پاشینیان با اعلام وضعیت عملیاتی در آخرین روزهای جنگ گفت: “بسیاری از مردم می گویند اگر هادروت و شوشا را از دست دادیم، دیگر چه چه تفاوتی داشت که ما استپاناكرت (خانكندی) را هم از دست بدیم. در واقع، از دست دادن استپاناكرت بلافاصله منجر به از دست دادن عسكران و مرداكرت (آغدره) می شد. نیروهای نظامی کافی برای دفاع از این شهرها وجود نداشت. در نتیجه از دست دادن این مناطق، مناطق دفاعی ما در محاصره دشمن قرار می گرفت. بیش از ۲۰ هزار نفر از سربازان و افسران ما یا مانند یک حلقه محاصره می‌شدند باید کشته می‌شدند و یا اینکه به اسارت در می‌آمدند. علاوه بر این، از دست دادن مناطق کلبجر و لاچین اجتناب ناپذیر می بود.”

به گفته وی، مهمترین وظیفه فرمانده تعیین تکلیف رزمی برای سربازان است. با این حال، اگر یک سرباز نتواند در پیشرفت بیشتر حوادث تأثیر بگذارد، قادر به کنار آمدن با این وظیفه نخواهد بود و به سادگی کشته خواهد شد. در این صورت کشور به خاطر جان سرباز مجبور به دادن قربانی‌های تازه می‌شود. به همین دلیل این سند غم انگیز را امضا کردم.”

پاشینیان گفت: “من شغل و بقای ۲۵ هزار سرباز و افسر را اصل قرار دادم.”