کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
به سکوت در قبال پاکسازی قومی در سرزمین های اشغالی جمهوری آذربایجان خاتمه دهید
هدف امضاء کنندگان این درخواست دعوت به شکستن سکوت در قبال پاکسازی نژادی است که نیروهای جدایی طلب مورد حمایت دولت ارمنستان در سرزمین های اشغالی جمهوری آذربایجان مرتکب شده اند. مخاطب این دعوت در درجه اول کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمانهای حقوق بشری است که اسامی شان در پیوست1 ذکر گردیده است.
جهت امضای پتیشن اینجا کلیک کنید.
پیش زمینه
متعاقب تحرکات و اقدامات نظامی ارامنه ی قره باغ کوهستانی جمهوری آذربایجان در طی سالهای 1989-1994، قتل عام های متعددی در این منطقه و هفت منطقه همجوار آن روی داد. در نتیجه این اتفاقات، دهها هزار شهروند غیرنظامی کشته شده و یا قربانی شکنجه و خشونت گردیدند. علاوه بر این، در حالیکه حدود یک میلیون آذربایجانی غیر ارمنی از خانه و کاشانه خود رانده شدند، قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار آن به اشغال نیروهای مسلح جدایی طلب تحت حمایت ارمنستان درآمدند. قطعنامه های 822، 853، 874 و 884 شورای امنیت سازمان ملل در سال 1993 بر اشغال خاک آذربایجان توسط نیروهای ارمنی صحه گذاشته است. همچنین، از بین کشتارهای متعدد، قتل عام خوجالی در سال 1992 منجر به واکنش گسترده جهانی شد. طبق توضیحات ذیل، آنچه از سال 1989 در سرزمین های اشغالی آذربایجان شامل قره باغ و هفت منطقه همجوار روی داده فراتر از اشغال و کشتار جمعی بوده و یک نمونه آشکار پاکسازی قومی بی رحمانه بوده است.
پاکسازی قومی
جنایت هایی که نیروهای تحت حمایت ارمنستان در طی سی سال اخیر در مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان مرتکب شده اند می بایست در ردیف نمونه های واضح پاکسازی قومی قرار گیرند. گزارش S/25274 تهیه شده توسط کمیسیون کارشناسان موضوع قطعنامه 780 شورای امنیت سازمان ملل، پاکسازی قومی را “یکسان سازی قومی یک منطقه با توسل به زور و تهدید به قصد راندن گروهای قومی و مذهبی دیگر از آن منطقه” تعریف می کند. همچنین گزارش S/1994/674 این کمیسیون پاکسازی قومی را “یک سیاست هدفمند طراحی شده توسط یک گروه قومی یا مذهبی در استفاده از خشونت و ترور برای راندن جمعیت غیر نظامی منسوب به گروه دیگر مذهبی یا قومی از یک منطقه جغرافیایی” تعریف می کند. دلایل بسیاری وجود دارد که ثابت می کنند سیاست ها و جنایت های مرتکب شده توسط نیروهای وابسته به ارمنستان در قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار، که اغلب توسط افکار عمومی جهانی و سازمان های حقوق بشری نادیده گرفته شده اند، اقدامات پاکسازی قومی بوده اند:
۱. در طی سالهای 1989-1994، آذربایجانیان غیرارمنی شامل ترک ها و اقلیت های قومی ساکن مناطق اشغالی تحت اجبار از سرزمین هایشان رانده شده اند. آنهایی که نخواستند و یا نتوانستند خانه هایشان را ترک کنند حق حیاتشان را از دست دادند و/یا قربانی اعدام های خودسرانه، قتل عام و خشونت گردیدند (برای نمونه، مراجعه شود به گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر در مورد جزئیات قتل عام خوجالی: https://www.hrw.org/reports/pdfs/a/azerbjn/azerbaij94d.pdf). در نتیجه این اتفاقات، هیچ آذربایجانی غیرارمنی در قره باغ کوهستانی و هفت منطقه همجوار زندگی نمی کنند. مضاف بر این، طی این فرایند، حقوق اساسی شناخته شده در ماده 6 و 7 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نقض گردیده است.
۲. تصاویر ماهواره ای که به راحتی در دسترس عموم است نشان می دهد که تنها آثاری از دیوارهای خانه های مسکونی در شهرهای اشغالی فوضولی، جبرئیل، کلبجر و قوبادلی باقی مانده است (نمونه هایی از این تصاویر در پیوست 2 ارائه شده است). علاوه بر این، محله ها و زمین های متعلق به گروههای غیر ارمنی شامل ترک ها و دیگر اقوام در شهرهایی مانند شوشا، لاچین، آغدام و عسگران توسط گروههایی از ارامنه غصب گردیده است. از اینرو، در طی 30 سال اخیر که با مهاجرت های اجباری و قتل عام ها آغاز گردیده، تمام دارایی های فرهنگی و مادی متعلق به قربانیان و رانده شدگان آذربایجانی در مناطق اشغالی از بین برده شده اند. بنابراین، میراث فرهنگی افرادی که قبل از اشغال در این مناطق می زیستند تخریب گردیده و حق مشارکت در حیات فرهنگی، مسافرت آزادانه و بهره مندی از منابع طبیعی شان از آنان گرفته شده است. همچنین طی دوران اشغال، حقوق اساسی تعریف شده در پاراگرف دوم ماده 1 و ماده 12 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و ماده 15(a) در میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بطور آشکاری از آنان سلب شده است.
۳. همچنانکه در تصاویر ماهواره ای به وضوح دیده می شود، اشغالگران از منابع طبیعی مانند زمین، آب و معادن متعلق به صاحبان اصلی اما رانده شده آذربایجانی بهره کشی می نمایند.
۴. تصاویر مناطق اشغالی نشان می دهند که حتی درها و پنجره های خانه های متعلق به قربانیان اشغال توسط اشغالگران غارت شده اند.
بنابراین، آنچه در سی سال اخیر بر علیه ترک ها و اقلیت های غیرارمنی جمهوری آذربایجان در مناطق اشغالی شامل قره باغ و هفت بخش همجوار اعمال گردیده بطور کامل با تعاریف پاکسازی قومی ذکر شده در گزارشهای شورای امنیت سازمان ملل مطابقت دارد. به این دلیل ما از سازمان های حقوق بشری می خواهیم سکوت خود را در قبال پاکسازی قومی و جنایت علیه بشریت که توسط گروههایی از ارامنه در مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان انجام گرفته بشکنند. ما همچنین بر اهمیت فرستادن نمایندگانی برای مشاهده و مستندسازی این جنایات علیه بشریت تاکید می کنیم.
پیوست1:
دیده بان حقوق بشر
سازمان عفو بین الملل
پیوست2:
تصاویر مناطق اشغالی جمهوری آذربایجان (تصاویر ماهواره ای متعلق به اکتبر 2020 بوده و از سایت https://earth.google.com گرفته شده است.)
۱. تصاویر ماهواره ای از خرابه های شهر فوضولی، یکی از هفت منطقه همجوار قره باغ کوهستانی که در سال 1993 توسط نیروهای ارمنی اشغال گردید. هم اکنون فوضولی شهریست کاملا متروکه با خانه های ویران:
۲. سدی در شمال شرق خرابه های فوضولی. اشغالگران از منابع طبیعی متعلق به آوارگان و کشته شدگان فوضولی بهره کشی می کنند:
۳. پایین-چپ: مزارع شهروندان آواره فوضولی که توسط اشغالگران کشت می شوند؛ وسط تصویر:خرابه های فوضولی؛ بالا-راست: سد فوضولی:
۴. در حالیکه فوضولی کاملا تخریب شده است، تعدادی ساختمان متعلق به اشغالگران با کارکرد نظامی و اقتصادی در بین خرابه ها دیده می شود:
۵. قاراکوللو، واقع در کریدور فوضولی-هادروت یکی از صدها روستای ویران شده ی آذربایجان:
۶. جبرئیل یکی از شهرهای کاملا ویران شده آذربایجان در جنوب شرق مناطق اشغالی. این شهر در سال 1993 به اشغال نیروهای تحت حمایت ارمنستان درآمد:
۷. ساختمان های متعلق به اشغالگران ارمنی در جنوب خرابه های شهر جبرئیل:
۸. سمت چپ تصویر: یک سکونتگاه متروکه در منطقه جبرئیل؛ سمت راست: مجموعه ای متعلق به اشغالگران. تفاوت عمده بین معماری و طراحی این دو سکونتگاه به وضوح نشان می دهد چه کسانی صاحبان اصلی این منطقه بوده و چه کسانی بعدا وارد شده اند:
۹. سلطانلی در ساحل رود ارس:
۱۰. خرابه های مینجووان (چپ) در ساحل رود ارس. اشغالگران زمین های حاصلخیز ساحل ارس را کشت می کنند:
۱۱. خرابه های زنگیلان، شهری که در سال 1993 اشغال شد:
۱۲. خرابه های قوبادلی، شهری که در سال 1993 اشغال گردید:
۱۳. خرابه های لاچین، شهر کوچکی که در سال 1992 اشغال گردید:
۱۴. خوجالی، شهری کوچک که در سال 1992 شاهد قتل عام بی رحمانه ای بود. عکس های ماهواره ای متعلق به سال 2020 نشان می دهد که اشغالگران آخرین بقایای مربوط به صاحبان اصلی این شهر را پاک کرده اند:
۱۵. خوجالی در سال 2015. مقایسه این تصاویر با تصاویر سال 2020 نشان می دهد که اشغالگران در عرض پنج سال اخیر آخرین بقایای شهر قدیمی را از بین برده اند:
۱۶. خرابه های کلبجر، شهری که در سال 1993 اشغال گردید:
۱۷. دو محله در شهر شوشا که دو مسجد آشاغی و یوخاری گؤوهر آغا در آن واقع شده اند. قبل از اشغال این دو محله ترک نشین بود ولی هم اکنون توسط ارامنه غصب شده اند:
۱۸. خلفلی، یک روستای اشغالی منطقه جبرئیل در ساحل رود ارس. این عکس ماهواره ای متعلق به سال 2020 نشان می دهد حتی دیوارهای خانه ها هم با خاک یکسان شده اند. مقایسه این تصویر با تصویر دیگری که در سال 2015 از فاصله نزدیک و از قسمت جنوبی ارس (ایران) گرفته شده است (پایین) نشان می دهد که پنج سال پیش هر چند درها و پنجره های خانه های این روستا غارت شده بودند ولی دیوارها پابرجا بودند:
۱۹. نمای نزدیک از روستای خلفلی در ساحل رود آراز. این عکس که در سال 2015 گرفته شده است نشان می دهد خانه های مخروبه با دیوارهای بدون در و پنجره روستا در این سال همچنان پابرجا بودند (عکس از مجموعه محسن هادی):
۲۰. نمایی نزدیک از خانه های غارت شده روستای خدافرین در منطقه جبرئیل درست مقابل سد خدافرین و پل حسرت (2015). این عکس های از طرف ساحل جنوبی رود ارس گرفته شده اند (عکس از مجموعه محسن هادی):
