این مومیایی که «زیبای لولان» نامیده می شود، تنها یکی از ده ها مومیایی است که در صحرای تاکلاماکان در منطقه تورکستان شرقی در چین (سین‌کیانگ) یافت شده است. ویژگی این مومیایی این است که نشان می‌دهد تورکان اویغور مدتها قبل از چینی ها در این منطقه زندگی می کردند.
این مومیایی که گذشته مرموز آسیا را با قدمت هزاران سال روشن می کند، در ابتدا در نمایشگاهی در ایالات متحده به نمایش گذاشته شد اما به دلیل زیر سوال بردن سیاست انکارگرانه حکومت چین در خصوص تورکان اویغور، ناگهان از این نمایشگاه برداشته می‌شود.
این مومیایی ۳۸۰۰ ساله که پکن از نمایش آن نگران شده بود، با مژه های بلند در چشمان نیمه بازش که علی‌رغم هزاران سال حفظ شده و موهای بلند در وضعیت بسیار خوب خوابیده بر روی شانه هایش دقت‌ها را به خود جلب می‌کند. این زن شاهزاده که گفته می شود هنگام مرگ ۴۰ ساله بوده، به نظر می‌آید در زمان حیات یک زن فوق العاده زیبا بوده باشد.
عکس پایین مربوط به گورستان قدیمی در صحرای تاکلاماکان است که مومیایی در آن یافت شده است. از آنجا که منطقه ای که گورها واقع شده اند، یک دریاچه نمک بوده و همراه با شرایط کویری بوده است، اجساد تا به امروز و برای هزاران سال سالم مانده اند.
به گزارش بخش فارسی گروه خبری ای‌ان‌تی، وينفريد گئورگ سبالد، نويسنده آلماني، در کتاب کامپو سانتو می‌گوید، یکی از بارزترین عناصر در گورها این است که مردگان دفن شده در آن با یک قدرت بزرگ از خاکی که در آن دفن شده‌اند محافظت می‌کنند.
سبالد می‌گوید، به همین دلیل، مردگان غالباً بیش از افراد زنده از سرزمین خود محافظت می کنند و از این طریق می توانند یک بحران مشروعیت را در برابر قدرت هایی که منطقه را تصاحب می‌کنند، بوجود می‌آورند.
مومیای «زیبای لولان» نیز در واقع نوعی از واقعه است که نوشته های سبالد را یادآوری می‌کند. سردرگمی و ضعف دولت چین در برابر مومیایی های صحرای تاکلاماکان نشان می دهد که چگونه، همانطور که سبالد ذکر می کند، حتی چند مرده می توانند بنیان تاریخی و مشروعیت یک کشور عظیم را که آرزوی تبدیل شدن به ابرقدرت جهان را دارد، تضعیف کنند.
