fa

چرا اروپا ایران را جدی نگرفت؟/ چرا ایران باز هم به اروپایی ها امتیاز داد؟

تقریبا همه آنهایی که پیگیر مرحله دوم اقدام ایران برای تعلیق تعهدات برجامی خود بودند اذعان دارند بیانیه ای که روز هفت ژوئیه خوانده شد بسیار معتدل تر از آنچه بود که احتمالا پیش بینی می شد، و طبیعتا این سوال برای همه پیش آمده که چه شده ایران چنین موضعی را اتخاذ کرده؟

آیا واقعا قرار بود بیانیه به این شکل خوانده شود و فقط بر گذر از 3.67 درصد تاکید گردد؟

آیا قرار نبود در مورد فعال سازی مجدد تاسیسات اراک تصمیمی گرفته شود؟

اگر قرار بود که ایران چراغ سبز برای گفتگو با ایالات متحده در زمینه مسایل هسته ای نشان دهد، چرا یکسال پیش این کار را انجام نداد، زمانی که هنوز ایالات متحده شروع به وضع تحریم های فلج کننده نکرده بود؟

آیا منظور از غنی سازی مادون 5% در برجام منظور همانا 3.67 درصد میباشد یا اینکه اظهار نظر روز دو شنبه آقای کمالوندی مبنی بر اینکه غنی سازی در ایران به 4.5 % افزایش یافته به معنای آن است که ایران هنوز از مرز مادون 5% عبور نکرده و هنوز به تعهدات برجامی خود پایبند است؟

به هر حال سوال های زیادی مطرح است که برخی احتمالا بتوان برای آن پاسخ یافت و برخی شاید نیاز به زمان داشته باشد تا بتوان برایش پاسخ یافت.

نکته ای که بسیاری بر آن تاکید دارند این است که تماس تلفنی آقای ایمانیوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه با حسن روحانی رئیس جمهور ایران تاثیر بسیار زیادی در تغییر روند ماجرا داشته.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا