سئویل سلیمانی در مصاحبه با مجله فوربس؛
” ایران چیزی فراتر از فارس بودن است.بیش از یک اتنیک است ”
مرگ مهسا امینی زن ۲۲ ساله سبب اعتراضاتی در ایران شده است. امینی به دلیل نقض قانون حجاب دستگیر و در حین بازداشت پلیس جان باخت. از زمان مرگ امینی، زنان و دختران در ایران به عنوان نوعی اعتراض، روسری خود را برمی‌دارند. اکنون همه نگاه‌ها به ایران است و برخی برداشتن روسری زنان را با فروریختن دیوار برلین می دانند. تاکنون هزاران نفر به دلیل تظاهراتی دستگیر شده‌اند.
سئویل سلیمانی یک زن ایرانی است که از شبکه های اجتماعی خود برای بیان آنچه در ایران میگذرد استفاده میکند. با سلیمانی درباره وضعیت کشور و اینکه چرا روی مساله زنان ایرانی به حاشیه رانده شده باید بیشتر متمرکز شود، صحبت کرده‌ایم.
جانیس قسام آساره: سئویل، می‌توانید کمی در مورد خود برای خوانندگان «فوربس» توضیح دهید؟
سئویل سلیمانی: من سئویل سلیمانی هستم و در حال حاضر مقیم آمریکا می باشم، اما ایران متولد شده و تا ۱۷ سالگی در ایران، در قسمت شمالی بزرگ شده‌ام. من اصالتاً تورک آذربایجانی هستم و علاوه بر آن بقیه عمرم در آمریکا زندگی کرده‌ام. در حال حاضر دانشجوی مقطع دکتری در رشته جامعه شناسی هستم و برروی پایان نامه خود در مورد جنبشهای اجتماعی و اقلیت‌های قومی در خاورمیانه کار می کنم.
آساره: نظر شما در مورد آنچه در حال حاضر در ایران می گذرد چیست؟ از دوستان یا اعضای خانواده کسی را در ایران دارید در مورد آنچه در حال وقوع است با شما صحبت کند؟
سلیمانی: بله همه خانواده و اقوام من هنوز در ایران خصوصا تهران زندگی می کنند. آنچه در ایران میگذرد، در واقع اول قیام بود، اما اکنون حتی می‌توانیم آن را انقلاب زنان بنامیم. منظور من از انقلاب زنان… کاری است که از نظر ایدئولوژیک در ۴۰ سال گذشته بر زنان گذشته و سیاستی که بر اساس ظلم و ستم که به زنان و استفاده ایدئولوژیک از بدن زنان توسط دولت انجام شده است.
این انقلاب به همه آن ستم‌های سیستماتیک علیه زنان و همه گروههای دیگر در ایران نه می گوید. از نظر تاریخی باید اشاره کنیم که بیش از ۴۰ سال پیش، یعنی سال ۱۳۵۷ که انقلاب ایران به وقوع پیوست، یکی از اولین سیاست‌هایی که به اجرا گذاشتند، حجاب اجباری بود. دلیل انتخاب آنها این بود که در انقلاب فکر می کردند ما با مدرنیته غربی می جنگیم. پوشش زنان، این حجاب اجباری، می تواند اولین نشانه نه گفتن به جامعه غربی یا ایدئولوژی غربی باشد. پس اینجا چه شد، هیچکس از زنان نپرسید که آیا می‌خواهید حجاب داشته باشید یا می‌خواهید بگویید نه، آیا آن مدرنیته را می‌خواهید یا نه. اما بدن زنان به میدان نبرد غرب و ایدئولوژی ضدغرب تبدیل شد.
آساره: بهترین راه برای حمایت از زنان و مردم در ایران در حال حاضر چیست؟ چه راه‌هایی وجود دارد که بتوانیم آنچه را که در حال وقوع است تقویت کنیم و از مردم آنجا حمایت کنیم؟
سلیمانی: اول شنیدن داستان‌ها برای فهمیدن لایه‌های چندگانه آن چه در ایران میگذرد. این کار در ابتدا با مهسا امینی شروع شد. مهسا امینی دختر کوردی بود که به دلیل حجاب اجباری توسط پلیس امنیت اخلاقی تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت. این ابتدا به ما می گوید که ایران چیزی فراتر از فارس بودن است. بیش از یک اتنیک است، مهسا از جامعه کورد بود که و به تهران سفر کرده بود و این اتفاق افتاد. این قیام از گروههای به حاشیه رانده شده و اطراف شروع شد… در بین تمام اقلیت های قومی و شروع به گسترش به مناطق دیگر ایران شد. این داستان ها، این قیام ها و این انقلاب جدید می تواند داستان چند لایه ایران را برای ما بازگو کند که بسیاری در آمریکا نمی دانند. آنچه مردم می توانند درک کنند: شنیدن این داستان‌ها، به اشتراک گذاری آنها، حمایت از آنها، زیرا منابع زیادی در ایالات متحده وجود دارد، رسانه های زیادی هست. دنیا صدای آمریکا را می شنود، بنابراین از این فرصت‌ها استفاده کنید و صدای گروه های به حاشیه رانده شده در ایران را بشنوید و داستان های آنها را بشوند.
آساره: سئویل، فکر می‌کنید مردم «آمریکا» در مورد فرهنگ ایرانی چه چیزی را اشتباه می‌فهمند؟ از زمان قتل مهسا امینی و شروع قیام‌ها، آیا اطلاعات غلط یا سوتفاهمی از ایران، مردم ایران یا فرهنگ پرشین شنیده یا دیده‌اید؟
سلیمانی: متأسفانه ما همیشه در آمریکا تصورات نادرستی درباره ایران داریم. یعنی با شنیدن من می توانم تورکی صحبت کنم… خیلی تعجب می کنند. «چطور می‌توانی ایرانی باشی و تورکی صحبت کنی؟» زیرا تقریباً ۴۰ درصد ایران را تورک، غیرفارس تشکیل می‌دهند و علاوه بر آن بسیاری از اقلیت‌های دیگر در ایران زندگی می‌کنند و کردها ،بلوچ و یا فرهنگ های دیگر هستند. ما در آمریکا این تصور را نداریم… فرهنگ متنوع ایران را نمی‌بینیم.
وقتی در مورد ایران صحبت می کنیم، ابتدا کشور مسلمان بودن آن در نظر گرفته می‌شود. «اوه، تو مسلمانی، پس حجاب را انتخاب کن.» نه، ما حجاب را انتخاب نکردیم. حجاب جزء آن فرهنگ نیست. این یک حجاب اجباری است. حجاب اجباری ربطی به اسلام و مسلمان بودن ندارد. این ناشی از سیاست دولت است. من به عنوان مسلمان فرهنگی، حجاب را انتخاب نمی کنم. من نمی بینم که این بخشی از هویت من است، بنابراین نه گفتن به حجاب اجباری به این معنی نیست که من به دینم نه می گویم یا به اسلام نه می گویم. پس به همین دلیل است که پیوند حجاب با فرهنگ عادلانه اسلامی تصور اشتباهی است. برداشت نادرست از آن دین، درک نادرست از آن فرهنگ، و همچنین بسیاری از زنان که علیه این سیاست اجباری دولت مبارزه می کنند.
آساره: بنابراین، شما جنبش های اجتماعی را مطالعه می کنید. امیدوارید نتیجه حرکتی که هم اکنون در ایران در حال وقوع است چه باشد؟ وضعیت ایده آل برای جنبش چیست؟
سلیمانی: پایان نامه کارشناسی ارشد من در مورد زنان آذربایجانی در ایران، عاملیت آنها، توانمندسازی و سرکوب آنها بود، بنابراین آنچه که با نگاهی به رسانه های غربی، حتی بسیاری از مردم ایران، متوجه شدم، آنچه که آنها به آن توجه نمی کنند، عاملیت واقعی زنان است. به خصوص زنان به حاشیه رانده شده‌اند. وقتی درس می خواندم با زنان محلی زیادی آشنا شدم. آنها کسب و کار خود را دارند، آنها می جنگند، آنها برداشت خود را از فمینیسم و حقوق زنان دارند و برای آن مبارزه می کنند.
آنچه در این انقلاب بسیاری از مردم را شگفت زده کرد… دنیا متوجه این عاملیت، عاملیت آن زنان… و توانمندسازی از ظلم و ستمی که سال ها با آنها روبرو بودند، شد. من هنوز مطمئن نیستم زیرا دولت ایران قوی است. دشوار است که بگوییم این انقلاب آن دولت را بیرون خواهد انداخت، اما من تقریباً مطمئن هستم که آنها را تضعیف خواهد کرد. با این حال، حتی اگر دولت بعد از آن با این انقلاب در قدرت بماند، این جنبش ها به عنوان یک پتانسیل تلقی شده است که بسیاری از سازمان ها، بسیاری از بازیگران غیردولتی و سایر بازیگران دولتی این زنان را به عنوان عوامل تغییر خواهند دید. که باید جدی گرفته شوند.
این امر در تصمیم گیری هایی که در بسیاری از سازمان های ملی و بین المللی درباره ایران خواهد بود نقش خواهد داشت و آن انقلاب بزرگ و تحول بزرگ زنان ایرانی و درخواست آنها از جهان است.
آساره: آیا چیز دیگری وجود دارد که فکر می کنید دانستن آن برای خوانندگان فوربس مهم است؟
سلیمانی: شنیدن حرف های زنان ایرانی مهم است. درک و برداشت ما گاهی درست نیست و بر اساس انگ‌های خاص و کلیشه ای است. [ایران] فرهنگ متنوعی دارد. ما باید آن روایتها را بشنویم و اینکه چگونه آن گروههای محلی جنبش‌ها و نیازهای خود را دارند. من سال‌هاست که زنان آذربایجانی را مطالعه کرده‌ام و می‌دانم آنها چه می‌خواهند و ظلمشان بر چه اساسی است، تبعیض زبانی، بر اساس تبعیض‌های مذهبی یا فرهنگی. در مورد بسیاری از گروه های تهرانی، فارسی و یا گروه های دیگر یکسان نیست. ما باید آن صداها را بشنویم. ما باید نیازهای منحصر به فرد و درخواست های آنها را درک کنیم. مسلمان بودن به این معنا نیست که همه کشورهای مسلمان، بیش از ۱۵ یا ۱۶ کشور جهان درخواست می کنند یا فرهنگ یکسانی دارند و درخواست های یکسانی دارند. مهم است که به جای اینکه ما فرهنگ آنها را بر اساس تصورات نادرست خود قضاوت یا ارزیابی کنیم، صدای آنها را بشنویم.
