نامه ذیل مربوط به اکبر لکستانی زندانی سرشناس و شناخته شده سیاسی سابق است که بیش از شش سال از عمر خود را در بازداشتگاه های اطلاعات نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات و سپاه و دوران زندان را با قرار بازداشت ، قرار وثیقه و محکومیت گذرانده است. آقای لکستانی پس از آن نیز، زمانی که شهروند ایرانی آمریکایی بود جهت دیدار با مادر مریض خود که در حال مرگ بود به ایران سفر کرده بود که در بدو ورود به ایران از طرف نیروهای امنیتی دستگیر و دگربار نیز به بازداشتگاه‌های نیروی انتظامی ، وزارت اطلاعات و سپاه منتقل و تحت شدید ترین شکنجه های روحی و جسمی قرار گرفته بود. با توجه به اینکه او جانباز جبهه و جنگ و نیز مبتلا به بیماری‌های متعدد از جمله بیماری قند ، فشار خون ، کلسترول و شیمیایی بود موارد تمامی دوران بازداشت و زندان و نیز انتقال ایشان به بخش عفونی و بخش روانی بیمارستان با نظر قاضی امنیتی ناظر بر زندان و نه با نظر روان پزشک و نیز اعدام ساختگی و تمامی موارد نقض مبرهن حقوق بشر و شکنجه های وارده بر او از طرف دوستان و خانواده او، از جمله اینجانب زندانی سیاسی سابق به اکثر رسانه ها از جمله اینترنشنال ، بی بی سی ، من و تو ، دویچه وله ، رادیو فرانسه و رادیو فردا ارسال شده بود اما همه این رسانه ها او را بایکوت خبری کرده بودند. حالا که شصت پا و یا مچ پای ایشان در حال قطع شدن میباشد انتظار میرود حداقل به علت عمل انسانی هم شده اینبار مثل گذشته عمل نکنند و دست از بایکوت خبری او بردارند. شخصی که در داخل کشور از بالاترین مسئولیت برخوردار بوده اما به همه این مسئولیت ها و منافع شخصی خویش پشت کرده و با جان و دل به خواست و رنج مردم داخل ایران لبیک گفته و تاکنون در این راه چه هزینه ها که نداده و چه زندان‌ها و رنج ها را نیز بجان نخریده است. منوچهر محمدی، زندانی سیاسی سابق و متهم ردیف اول جنبش کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ خورشیدی
