این زندانیان سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ افزودند که در واکنش به ادعاهای حقوق بشری مقام‌های جمهوری اسلامی درباره وضعیت حمید نوری در سوئد، گزارشی از نقض حقوق بشر و حقوق زندانیان در زندان تهران بزرگ را ارائه کرده‌اند «که قابل تعمیم بر تمامی زندانهای ایران» است.
اشاره این زندانیان سیاسی تهران بزرگ به سخنان مقام‌های جمهوری اسلامی از جمله کاظم غریب‌آبادی، معاون بین‌الملل قوه قضائیه، است که با هشدار به سوئد درباره صدور حکم علیه علیه حمید نوری، از متهمان مشارکت در کشتار سال۶۷ زندانیان سیاسی، گفته بود: ایران هرگز نقض حقوق بشر حمید نوری از سوی سوئد را تحمل نمی‌کند.
حسین قشقایی، میلاد ارسنجانی، محمد ترکمانی، رضا صلواتی، شهاب سلطانیان، اکبر فراجی، حجت الله رافعی، مرتضی اولنگی و داوود عبداللهی، از زندانیان سیاسی محبوس در بند یک تیپ دو زندان تهران بزرگ، در گزارش خود از وضعیت این زندان تاکید کردند که محرومیت از حق درمان، غیرقابل شرب و بیماری‌زا بودن آب آشامیدنی زندان، قطع ارتباط تلفنی زندانیان با خانواده‌هایشان، انتقال تنبیهی زندانیان سیاسی به بند زندانیان جرایم خشن و استثمار زندانیان، از جمله موارد نقض حقوق بشر در زندان تهران بزرگ است.
این زندانیان سیاسی در گزارش خود با اشاره به «استثمار زندانیانی که در زندان مشغول به کارگری هستند»، افزودند: این زندانیان از صبح زود تا پایان روز مشغول به کار سخت هستند و در نهایت ماهانه ۸۰ هزار تا نهایتا ۶۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌کنند. رقمی بسیار پایین که حتی هزینه‌های آب آشامیدنی آنها در زندان را هم تامین نمی‌کند.
آنها گفتند اجناسی که توسط زندانیان در زندان تولید می‌شود به قیمت‌های بسیار گزاف و سنگین مجددا به همان زندانیان فروخته می‌شود.
زندانیان سیاسی در گزارش خود استثمار زندانیان را «برده‌داری نوین» خواندند و گفتند که زندانیان رای باز در زندان تهران بزرگ در ازای آنچه مقام‌های زندان «ارفاق قانونی» می‌خوانند مجبورند به صورت رایگان و بدون دریافت حقوقی ساعت‌ها کارهای سخت و طاقت‌فرسا انجام دهند.
آنها تاکید کردند که مقام‌های قوه قضاییه و مسئولان زندان از موقعیت زندانیان سواستفاده می‌کنند و هر شرایطی را بخواهند به زندانیان تحمیل می‌کنند و زندانیان حق هیچ اعتراضی نیز ندارد.
زندانیان سیاسی در گزارش خود از زندان تهران بزرگ تاکید کردند که اقدامات مقام‌های جمهوری اسلامی به گونه‌ای است که «گویی اردوگاه‌های کار اجباری شوروی و آلمان نازی احیا شده» است.
در گزارش زندانیان سیاسی تاکید شده که آب آشامیدنی زندان تهران بزرگ غیر قابل شرب است و برخی از زندانیان مجبور به خرید آب آشامیدنی می‌شوند و بسیاری از زندانیان که توانایی خرید آب را ندارند از آب غیرقابل شرب زندان می‌نوشند که منجر به ابتلای آنها به سنگ کلیه، پوسیدگی شدید دندان‌ها و دیگر بیماری‌ها می‌شود.
آنها با اشاره به محرومیت زندانیان بیمار از دسترسی به پزشک و درمان تاکید کردند که زندانیان بیمار حتی با داشتن تاییدیه پزشکی قانونی نیز ماه‌ها از دسترسی به درمان یا اعزام به مرخصی درمانی محروم هستند.
علاوه بر وضعیت وخیم زندانهای ایران، مقام‌های قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها حاضر به رسیدگی و توجه به خواسته‌های زندانیان حتی در صورت اعتصاب غذا نیستند.
در حال حاضر در دیگر زندانهای ایران نیز تعدادی از زندانیان سیاسی جمله اسماعیل عبدی، زرتشت احمدی راغب و فرهاد میثمی اعتصاب غذا کرده‌اند.
در ماه‌های گذشته چندین زندانی سیاسی در زندانهای ایران جان باختند و سازمان عفو بین‌الملل ماه گذشته در گزارشی تحقیقی با بررسی جزییات مرگ ۹۶ زندانی در زندانهای ایران، اعلام کرد که زندانهای ایران به اتاق انتظار مرگ تبدیل شده است.
این سازمان افزود: مقامات زندانهای ایران با ممانعت عامدانه از دسترسی زندانیان بیمار به مراقبت‌های پزشکی حیاتی، در حال ارتکاب نقض تکان دهنده حق حیات هستند.
