
یاشار حکاک پور دبیر انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجانی در ایران(آداپ) . شاهین هلالی خیاوی دبیر آهراز ضمن امضای این بیانیه اعتراض خود به اعدام این زندانیان سیاسی کرد را که متهم به عضویت در گروه و جاسوسی هستند را نشان دادند. در قسمتی از این بیانیه آمده است:
«ما نگرانی عمیق و بیزاری خود را از افزایش نگرانکنندهی اعدامها، بهویژه اعدام مخالفان پس از جانباختن ژینا امینی تحت بازداشت پلیس امنیت اخلاقی و آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» در شهریور ۱۴۰۱، ابراز میکنیم. این اعدامها به عنوان ابزار سرکوب و بخشی از یک کارزار بزرگتر برای ارعاب جامعهی ایران، سرکوب هرگونه مخالفت و اجبار شهروندان ایران به سکوت، به کار میروند. تا کنون مقامهای جمهوری اسلامی دستکم هشت فرد را به اتهامهای انتسابیِ مرتبط با اعتراضات اعدام کردهاند. بسیاری دیگر در خطر فوری اعدام قرار دارند.»
این چهار تن روز یکم تیرماه ۱۴۰۱ در ارومیه، استان آذربایجان غربی، بازداشت شدند و از آن زمان تاکنون حق تماس با بیرون از محل نگهداری خود را نداشتهاند. طبق گزارشهای رسیده، این چهار زندانی برای اخذ اعتراف اجباری شکنجه شدند؛ اعترافهایی که از تلویزیون حکومتی ایران پخش شد. سرانجام، دادگاه انقلاب تهران پس از جلساتی که بهشدت ناقض اصول دادرسی عادلانه و روند قضایی طبق استانداردهای بینالمللی بود، ایشان را با اتهام انتسابی محاربه و افساد فی الارض از راه جاسوسی برا اسرائیل، به اعدام محکوم کرد.
دیگر امضا کنندگان این بیانیه بنیاد عبدالرحمن برومند، بنیاد سیامک پورزند، با هم علیه مجازات مرگ(ECPM)، سازمان حقوق بشر اهواز، کمپین کنشگران بلوچ، گروه حقوق بشر بلوچستان، حالوش، رسانک، ایمپکت ایران، سازمان حقوق بشر ایران، مرکز توسعه مطالعات بینالملل (IED)، انجمن حقوق بشر کردستان مستقر در ژنو، سازمان حقوق بشری هنگاو، کردپا، سازمان مردم و ملل بدون نماینده (UNPO) بودند