نماینده رفسنجان واگذاری تیم های تیراختور و ماشین سازی به شرکت مس را «شایعه» خواند و گفت: «شورای عالی امنیت ملی یا سران قوا، باید برای این کار موافقت داشته باشند که تاکنون موافقتی صورت نگرفته و فعلا فقط جنجال رسانه‌ای فضا را ملتهب کرده است.»
نماینده رفسنجان گفت: «متأسفانه مصاحبه ها و سخنرانی ها در این خصوص به جای حل مسأله، بیشتر بر آتش افروزی کمک می کند و مسأله را به سمت امنیتی شدن می‌برد؛ چراکه آزربایجانی‌ها به خاطر تیم تیراختور مدعی هستند و کرمانی‌ها هم نسبت به اینکه قرار است حق و حقوق این استان به جای دیگری برود، حساسیت نشان می‌دهند و حاشیه‌سازی می‌شود.»
او در ادامه نسبت به «جبهه‌بندی بین کرمان و آزربایجان» هشدار داد و گفت: «تقابل این دو به نفع کشور و نظام نیست.»
نماینده رفسنجان در پایان خواستار استقلال مس آزربایجان و کرمان شد و گفت: «از طریق کمیسیون صنایع مجلس و دفتر نیکزاد نائب رئیس مجلس هم هم پیگیر بودم که هرچه زودتر استقلال مس ها مشخص باشد که اختلافات حل شود؛ چون استقلال مس آزربایجان و کرمان خیلی به مسائل امنیتی، اقتصادِی، سالم سازی و تنظیم سطح توقعات کمک می‌کند و بدبینی‌ها را از بین می‌برد.»
حجت‌الاسلام حسین جلالی در آذرماه نیز ضمن مخالفت شدید با کمک «شرکت مس» به تیم تیراختور آزربایجان گفته بود: «هیچ امتیازی از شرکت مس به تیم تیراختور تعلق نگرفت و جای نگرانی نیست.»
در همین رابطه دیروز نیز محمد رضا پورابراهیمی؛ نماینده کرمان درآمد شرکت مس را متعلق به کرمان دانست و نسبت به اختصاص هرگونه منابع مالی حاصل از درآمد معادن مس آزربایجان به آزربایجان هشدار داد و آنرا «خیانت به مردم کرمان» نامید.
اظهارات بی شرمانه نمایندگان کرمان در حالیست که در خردادماه ۱۴۰۰ پورمحمدی استاندار وقت آزربایجان‌شرقی در اعتراف به تاراج معدن مس سونگون آزربایجان توسط حکومت فارس‌گرای ایران گفت: «هر روز به میزان ۵۰ میلیارد تومان کنسانتره مس از مس‌سونگون ورزقان به کرمان می‌رود اگر همین پول در خود استان بماند اینجا بهشت می‌شود.»
احمد علیرضا بیگی نماینده تبریز هم ضمن اذعان به کارشکنی مسئولان ایران در راه اندازی کارخانه مس در آزربایجان و تاراج معدن مس سونگون آزربایجان گفت: «روزانه یک‌هزار تن کنسانتره به ارزش ۲ میلیون دلار از مس‌سونگون ورزقان به خارج از آزربایجان می رود.»
معدن مس سونگون ورزقان آزربایجان «بزرگترین معدن مس خاورمیانه» است و ۴٠درصد مس تولیدی ایران از ذخایر این معدن عظیم آزربایجان تامین می شود. اما در نتیجه سیاست های تبعیض آمیز حکومت ایران، مردم آزربایجان جنوبی سودی از این معدن نمی برند و با انتقال خام مواد معدنی آن به کرمان، سود این معدن عظیم به جیب مردم فارس این مناطق سرازیر می شود. مردم تورک منطقه نیز با فقر، بیکاری و مهاجرت دست به گریبانند.
