«با همت دولت، انتظار ۳۰ ساله مردم آذربایجان به پایان آمد»؛ شعار دهن‌پُرکنی که سال ۸۷ برای افتتاح پل میانگذر دریاچه اورمیه سر داده می‌شد، افتتاحی که به بهای تسریع در مرگ دریاچه اورمیه تمام شد ولی به هر حال با منت همراه شد و آن را تحفه‌ای برای مردم آذربایجان دانستند.
اما بعد از گذشت ۱۳ سال حال معلوم می‌شود که مردم منطقه باید هزینه این تحفه را از جیب خود پرداخت کنند و ساخت آن پل با ایرادات اساسی، نه هدیه به مردم آذربایجان بلکه فروش اقساطی به آنان بوده است، اقساطی که در قالب عوارض پرداخت می‌شود.
مدیرکل راه شهرسازی آذربایجان‌غربی به انتقاد شهروندان به قیمت بالای عوارضی پل میانگذر دریاچه اورمیه گفت: «عوارض آزاد راه اورمیه – تبریز به منظور بازگشت سرمایه احداث پل میانگذر دریاچه اورمیه دریافت می‌شود. قرار بر این بود که این بازگشت سرمایه تا سال ۱۴۰۰ باشد ولی با توجه به وقفه‌های به وجود آمده تا سال ۱۴۱۳ تمدید شد. اگر عوارضی الکترونیکی شود برای خودروهایی که ماهانه بیشتر از ۴۰ تردد دارند تخفیف ۳۰ تا ۵۰ درصدی ارائه می‌شود.»
وب‌سایت «دورنانیوز» نوشت: “بدون تعارف باید بگوییم این اقدام «باجگیری قانون» است، باجگیری از اهالی روستا که بخاطر مشغله خود بعضا روزی مجبورند برای چندین مرتبه از آن میانگذر تردد کنند و عوارضی که روزی برای چند مرحله کسر می‌شود و روزی دیگر با قیمت‌های نجومی سر به فلک می‌گذارد؛ دقیقا یک نفر مدیر با جرات بگوید برای مدیریت آن پل چه خبر است؟”
چرا باید هزینه ساخت پل را مردم منطقه بدهند، مگر برای آذربایجان «اعتبارات ملی» تعریف نشده است؟ اگر جرات دارید برای جاده‌های دیگر استان‌ها این عوارض نجومی را بگیرید و پوست‌کنده بگویید که برای بازگشت هزینه‌ها این کار را می‌کنید.
آن جاده‌ای که آقایان نام آزادراه بر روی آن گذاشته‌اند، برخی از قسمت‌‌هایش بی‌کیفیت‌تر از جاده‌های روستایی است و وضعیت جاده و عوارض نمونه بارزی از مدیریت دو استان آذربایجان‌غربی و آذربایجان‌شرقی هست؛ در این دو استان مدیری (چه بومی و چه غیربومی) جرات ندارد بگوید «هزینه ساخت پل را از مردم دردمند نگیرید؟»
سخنان آقای حمزه لو را باید آشکار شدن پشت لفافه اعتبارات پرداختی به آذربایجان دانست و نباید تعجب کرد اگر چند روز دیگر اعلام کنند که هزینه‌های احیای دریاچه اورمیه نیز مردم آذربایجان پرداخت کنند.
