کلمه “آذربایجان” یک کلمه کاملاً تورکی است و با آمدن اعراب به ایران تغییر نیافته است.
آذر (نام قومی است؛ به مانند خزر یا خلج) + بای (به معنی قدرتمند و ثروتمند) + جان (همان که در فارسی هم کاربرد دارد).
در توضیح رد نظریه تبدیل آذربایگان به آذربایجان می توان گفت که در آذربایجان آتشکده هایی وجود داشته است و نام آنها با نام آذربایجان هماهنگ و جور شده است. اگر قرار به تغییر “گان” به “جان” توسط اعراب بود که در این صورت طبق قواعد عربی بایستی به “قان” تغییر می یافت و نه “جان”.
لازم است از اصالت کلمه “آذربایجان” دور نشویم و نوشتن حرف “ز” به جای “ذ” درست نیست.
مانند این است که “طهران” را با “ت” به صورت “تهران” بنویسیم و آن اسم را از اصالت خود دور کنیم.
در رسم الخط عربی، “ط” با “ت” فرقی نکرده است و تغییر “ط” به “ت” نمی تواند اسم تهران را فارسی کند.
کلمه آذربایجان نیز بدین گونه است و ما حق نداریم آن را تغییر دهیم.
برای مثال اگر نام یک خانم “ثریا” باشد، آیا می توان به جای “ث” از “ص” یا “س” به صورت “صریا” یا “سریا” استفاده کرد؟ این خانم اصلاً قبول نمی کند.
پس درست ترین کار این است که در یک رسم الخط، اولین بار یک کلمه یا اسم را هر طوری که نوشته شده است، ما هم ادامه دهیم.
لذا با تغییر حروف در یک رسم الخط نمی توان آن کلمه را به فارسی یا تورکی تغییر داد.
خسارت این است که با این تغییر، تمام سوابق تاریخی آن اسم یا کلمه و در حال حاضر نتایج جستجو در دنیای مجازی از بین خواهد رفت.
بولوت شاهسون
