روزنامه کهیان در حمله به تجمعات صنفی معلمان، بازنشستگان، کارگران و کشاورزان نوشت: به‌جای تجمع بی دروپیکر خیابانی، رفتار مدنی داشته باشید.
این روزنامه در ادامه نوشت: آیا تنها راه طرح مطالبات و مشکلات، تجمعات بی‌دروپیکر خیابانی است که هیچ‌کس مسئولیت راه‌اندازی و اتفاقات متن و حاشیه آن را به عهده نمی‌گیرد، یا روش‌های مدنی‌تر، مفیدتر و کم‌هزینه‌تر هم وجود دارد؟ مسئولیت انحراف این تجمعات و موج‌سواری دشمنان کلیت ملت ایران با کیست؟ آیا هزینه‌های هنگفت این موج‌سواری، جز از جیب ملت ایران پرداخت می‌شود؟
نویسنده اما اشاره‌ای به اینکه «رفتار مدنی» چیست و روش‌های مدنی‌تر، مفیدتر و کم‌هزینه‌تر کدام است، اشاره‌ای نکرده است.
روزنامه جوان نیز از همان روش نخ‌نما و قدیمی انتساب اعتراضات به گروه‌های ضد نظام استفاده کرده و نوشت: تحصن، اعتصاب، تجمع، مسیری است که یک گروه ناشناخته سیاسی، پیش روی معلمان می‌گذارد تا به‌زعم آن، به خواسته‌ها و مطالبات خود برسند. این گروه، یک تشکل غیررسمی به نام «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان» است. این گروه نه نقدی تخصصی دارد و نه اعتراضی از مسیر قانونی را ابتدا امتحان می‌کند. بلکه همان آغاز کار، با یک ادبیات سیاست زده و هیجانی کاذب، از معلمان می‌خواهد کلاس‌های حضوری و مجازی خود را ترک کنند، از شبکه شاد بیرون بیایند و دست به یک اعتصاب سراسری بزنند و در تحصنی هماهنگ شرکت کنند.
همچنین سایت مشرق وابسته به سپاه در مورد «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان» می‌نویسد: نگاهی به ماهیت و اعضای این گروهک فشار ماهیت آن را به‌خوبی نمایش می‌دهد. شورای هماهنگی فرهنگیان باقی‌مانده کانون صنفی معلمان است که در فتنه سال ۸۸ نقش سرباز خیابانی را در آن شورش آمریکایی و صهیونیستی بر عهده داشت. هدف کانون منحله صنفی معلمان آن بود که اعتراضات خیابانی را به مدارس گره‌زده و با ایجاد اعتصابات سراسری زمینه اخلال در نظام اداری کشور را فراهم آورد.
