رهبران طالبان، چهره‌ای دلسوز و رئوف از خود در کابل نشان می‌دهند و حتی از نیروهای ویژه درخواست می‌کنند با مردم مهربان باشند اما فراتر از پایتخت، نیروهای طالبان، به سنت‌های قدیمی پایبند هستند و گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از قتل مقامات سابق افغان منتشر شده است.
طالبان ترور هدفمند نیروهای سابق افغان را تکذیب می‌کند، اما آنها سابقه‌ای طولانی در این کار دارند. سازمان عفو بین‌الملل هم این ماه گزارش داده است که نیروهای طالبان، ۹ نفر از اقلیت نژادی هزاره را کشته‌‌اند.
این در حالی است که ذبیح الله مجاهد، سخنگوی ارشد طالبان بعد از ورود به کابل، اعلام کردکه این گروه به همه، ازجمله آنهایی که با ارتش‌های غربی و دولت و پلیس همکاری کرده‌اند مصونیت می‌دهد. او در یک کنفرانس خبری وعده بخشش و عفو عمومی را داد.
اما از همان کنفرانس می‌شد حدس زد که این ژست بخشاینده، با واقعیتی که در خیابان‌ها در جریان است تفاوت اساسی دارد. صندلی مجاهد در این کنفرانس خبری، پیش از این متعلق به دوا خان مناپال، سخنگوی سابق دولت افغانستان بود که چند هفته قبل، توسط طالبان به‌عنوان «مجازات اعمالش» کشته شد.
همچنین، نیروهای طالبان هفته گذشته ۲ مقام ارشد پلیس – حاجی ملا آچکزی، مدیر امنیتی ولایت بادغیس و غلام سخی اکبری، مدیر امنیتی ولایت فراه- را اعدام کرده‌اند. در ویدئوی اعدام آچکزی او در حالی دیده می‌شود که چشم‌ها و دست‌هایش را بسته‌اند.
یک مقام ارشد سابق پلیس هم گفته است که طالبان در جست و جوی اوست و از ترس جانش پنهان شده؛ «مسئله این است که طالبان، سیستم قضایی ، دادگاه و زندان ندارد. آنها فقط می‌کشند.»
همزمان با تثبیت قدرت طالبان، نگرانی فزاینده این است که حتی اگر تمام وعده‌های عفو آنها درست باشد، تضمینی نیست که زیرمجموعه‌های متعدد این گروه در سراسر افغانستان که گاهی تبعیت زیادی از رهبری طالبان ندارند به آنها متعهد بمانند.
بسیاری در افغانستان معتقدند که حتی همین وعده‌ها هم تو خالی است.
