اعتراضاتی که پس از قتل خانم مهسا امینی درایران شکل گرفت جز منحصربفردترین ومتفاوت ترین اعتراضهای پس از انقلاب سال ۵۷ ایران میباشد.به لحاظ مدت زمان ،طولانی ترین وبه لحاظ شکل ومحتوا ونحوه شکل گیری آن جزئ اولین اعتراضهای بعد ازانقلاب۵۷ می توان اشاره کرد.
از بدو تشکیل جمهوری اسلامی ایران تجمعها ومخالفتهای صنفی واعتراضات گوناگونی به سیاستهای رژیم حاکمه شده است از مخالفت با سیاستهای حجاب اجباری گرفته تا اعتراضات دانشجویی سال۷۸ وانتخابات ۸۸ تا ۹۶ وآبان ۹۸ وسیاست برخورد کلیشه ای و تکراری حاکمیت و در نهایت انکاروسرکوب ونادیده گرفتن خواسته های مخالفان وصورت مسآله راپاک کردن بوده است.در نتیجه این برخوردهای قهرآمیز هدف معتضران که تا قبل ازاین حوادث اخیر اصلاح در چهارچوب نظام بوده است به تغییر نظام حاکم گرویده است.به لحاظ منحصربودن نیز اگر اعتراضهای خانم ها را درسالهای اول انقلاب به حجاب اجباری در نظر نگیریم بزرگترین اعتراضات خانم ها وبه لحاظ گستره وسیع ترین، مبدأ شروع به دور از مرکز ودریک شهرستان کوچک وازهمه مهمتر بدون لیدر وتشکیلات وحزب خاصی میتوان نام برد.
شجاعتهای مردم وبه خصوص جوان ونوجوان قابل تحسین وخونهای ریخته شده وشهادت این جوانان قابل احترام است.ولی متاسفانه بعضی از افراد فعال در اپوزیسیون مثل مسیح علی نژاد وخاندان پهلوی نه تنها احترامی به مبارزه مردم قائل نیستند بلکه می خواهند ازاین آب گل آلود ماهی بگیرند که اگر به این خواسته نابخردانه وبه ناحق اصرار بورزند وشبکه های تلویزیونی ومجازی به این دامن بزنند،مسیر حرکت درست این اعتراضات به ناکجاآباد منتهی خواهد شد.
این روزها شاهد عبور مردم از جمهوری اسلامی و پهلوی هستیم .دیگر شعار رضا شاه روحت شاد ، شنیده نمیشود نه شاه میخواهیم نه ملا شعار ملت شده است.
به نظر بنده دیگر ملت آنقدر دارای شعور سیاسی شده است که می تواند راه درست خودراتشخیص دهد البته این به معنی ندیده گرفتن نقش احزاب وتشکلها در ادامه اعتراضات و ارائه برنامه ها نیست.ملت به جای سلطنت و ولایت، آزادی ودموکراسی می خواهد.
