نشریه «واشینگتن پست» به نقل از فرماندهان این یگان‌ها در ارتش آمریکا گزارش داد که این واحدها با برخورداری از قابلیت‌هایی نظیر«کوچکتر، سبک‌تر، متحرک‌تر و نابودکننده‌تر» طراحی و سازماندهی شده‌اند.
تفنگداران دریایی پس از 20 سال نبرد زمینی در خاورمیانه، در تلاش هستند تا خود را با یک نبرد دریایی که می‌تواند هزاران مایل از جزایر و خطوط ساحلی آسیا را در برگیرد، وفق دهند.
این در حالی است که این هنگ‌های جدید به عنوان بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای هماهنگ‌‌سازی عملیات سربازان، ملوانان، تفنگداران دریایی و هوانوردان آمریکایی با ارتش کشورهای متحد و شرکا در اقیانوس آرام در نظر گرفته می‌شوند.
چالش‌های لجستیکی
تمرکز هنگ‌های ساحلی دریایی بر روی یک منطقه حیاتی از قلمرو ژاپن تا اندونزی خواهد بود که به عنوان اولین زنجیره جزیره‌ای شناخته می‌شود. چین معتقد است که این منطقه که مساحتی تقریباً نصف ایالات متحده را در بر می‌گیرد، در حوزه نفوذ آن قرار دارد.
در همین راستا، تحلیلگران می‌گویند که این استراتژی جامع نویدبخش خوبی است، اما با موانع بزرگی به ویژه در صورت وقوع جنگ، مانند چالش‌های لجستیکی در یک منطقه دریایی وسیع، تحویل به موقع تجهیزات و فناوری‌های جدید، که با کشمکش‌های بودجه در کنگره پیچیده‌تر می‌شود و همچنین موافقت کشورهای همسو در استفاده از قلمروهای آنها در این رویارویی محتمل، مواجه است.
