پاسخ به یک کامنت که فراخوان دهندگان را متهم به همکاری با سازمانهای امنیتی نموده بود: ✍علی رضایی

1)فراخوان دهندگان عمدتا در خارج از کشور و در امنیت هستند. لذا لزومی ندارد که تحت تاثیر دستگاههای امنیتی قرار بگیرند یا با آنها همکاری نمایند. در حالی که امضاء کنندگان اصلی بیانیه, عمدتا تحت حکم هستند و نوعی مماشات در اعمال احکام قضایی بر علیه آنها دیده می شود که بی سابقه است . 2) هر فراخوانی, برای حاکمیت هزینه های گسترده مالی و حیثیتی دارد. فکر نکنید که سازمانهای امنیتی و کلیت رژیم از بازداشت معترضین خوشحال می شود. به ازای هر بازداشت دهها و صدها نفر از حاکمیت روی گردان می شوندو اثرات سیاسی و بین المللی آن نیز دامن حکومت را می گیرد. لذا دستگاههای امنیتی دنبال ضربه زدن به ریشه فراخوان و تخریب فراخوان دهندگان از درون حرکت ملی هستند. به اعتقاد من این بیانیه با هدایت دستگاههای امنیتی با اهداف ترکیبی متعدد از جمله انشقاق در حرکت ملی آذربایجان؛ کم رنگ نمودن فراخوانهای آتی؛ ایجاد شبهات امنیتی در بین فعالان سیاسی در خارج و در کل ضربه به حرکت ملی آذربایجان صادر شده است. ذکر این نکته ضروری است که در نگاه سیستمی؛ همواره «نتیجه» مهمتر از «فرایند» است. نتیجه فراخوان هر چند که مورد انتظار نبود؛ اما باعث آماده باش گسترده در نیروهای سرکوبگر و تحمیل هزینه به رژیم؛ رسانه ای شدن موضوع #دریاچه_اورمیه حتی
در رسانه های حاکمیتی با برگزاری چندین میز گرد و گفتگو و حتی موضع گیری در نمازهای جمعه بود و باعث تولید هزاران محتوی در خصوص دریاچه اورمیه و حرکت ملی آذربایجان و خواسته های ملی شد که یقینا بی تاثیر در روند رو به رشد بیداری نیست. در مقابل ؛ نتیجه حاصل از صدور بیانیه چیزی جز ضربه زدن به حرکت ملی آذربایجان و دلگرم کردن دشمنان و ذینفعی دستگاههای امنیتی نبوده است.