آقای فرجی که از درد شدید در ناحیه کمر رنج می برد، علی‌رغم مراجعه متعدد خانواده و درخواست ایشان مبنی بر اعزام به مراکز درمانی جهت درمان همچنان محروم از مرخصی به سر میبرد.
مقامات قضایی و مسئولین زندان با گذشت نزدیک به ۱۶ ماه از دوران حبس این فعال حرکت ملی کماکان از اعزام ایشان به مرخصی ممانعت به عمل می آورند.
در زمستان سال ۱۴۰۱، که در جریان صدور بخشنامه «عفو و کاهش مجازات عمومی» که بسیاری زندانیان عقیدتی آزاد شده بودند این فعال مدنی آزربایجانی امکان آزادی نیافته بود.
اصغر فرجی که در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران با عناوین اتهامی “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور “، ” عضویت در گروه غیرقانونی و ضد نظام گاماج “، ” فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق توزیع کتاب چه باید کرد؟ ” و ” نشر اکاذیب در فضای مجازی به قصد تشویش اذهان عمومی” محاکمه شده و به ۱۷ سال و ۴ماه حبس تعزیری و ۲سال اقامت اجباری در منطقه «دهسلم» از توابع نهبدان در استان خراسان جنوبی محکوم شده بود که پس از اعتراض به حکم صادره بدوی ، در دادگاه تجدید نظر این حکم به ۵ سال حبس تعزیری قطعی تقلیل یافت.
پیشتر سینا یوسفی، وکیل و نائب رییس کمسیون حقوق بشر وکلای دادگستری آذربایجان شرقی در توییتی بدون نام بردن از موکل خویش اعلام کرده بود که ” متن رای بدوی حاوی مطالبی بود که بنظر عقیده شخصی و سیاسی دادرس بوده و رویکرد اینچنینی در تقابل با اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها است” همچنین ایشان در توییت دیگری اعلام کرده بود ” در قسمتی از گزارش امنیتی موجود در پرونده، خاطره نویسی آقای فرجی به زبان تورکی و با خط لاتین ، تمرد از زبان رسمی قلمداد شده است.”
