به گزارش بخش فارسی گروه خبری ای‌ان‌تی، این سخنان توسط پاول پنیونژک، خبرنگار مسائل نظامی لهستانی، در مصاحبه با روزنامه لهستانی «کریتیکا پلیتیکزنا» که وقایع طرف ارمنی در جنگ دوم دوم قره‌باغ را پوشش خبری می‌داد، گفته شد.
این روزنامه نگار خاطرنشان می کند که آذربایجان مدت هاست که مشغول نوسازی ارتش خود بود. ارمنی ها فکر می‌کردند که چون آنها در دهه ۱۹۹۰ پیروز شدند، پس اکنون نیز همین طور خواهد بود.
من اغلب از آنها می شنوم که اگر یک جنگ “واقعی” باشد، یعنی جنگی با تفنگ، ارمنی ها تا باکو پیش می روند. اما فناوری تغییر کرده و مشخص بود که ایروان غافل‌گیر شده است. ارتش به من گفت که آنها انتظار حمله در این مقیاس را نداشتند. بسیج نیروها را تنها توانستند در ابتدای جنگ سازماندهی کنند.”
پاول پنیونژک می گوید وقتی جنگ شروع شد، طرف ارمنی شرایطی را برای روزنامه نگاران خارجی فراهم کرد تا از طریق ارمنستان به قره‌باغ رفته و در منطقه درگیری گزارش تهیه کنند. با این حال، وی گفت كه او رویه ای یک طرفه در قبال درگیری نگرفت و آماده شنیدن مواضع طرف آذربایجانی نیز بود.
طبق مشاهدات این خبرنگار لهستانی، هنگامی که جنگ آغاز شد، اولین ضربه ارتش آذربایجان واقعاً شدید بود و ارامنه قادر به دفع آن نبودند. ارتش آذربایجان از خط مقدم در جنوب و در امتداد مرز با ایران حرکت کرد و پس از آن قدرت مانور آسانتر شد. با این حال، جنگ در مناطق کوهستانی دشوارتر بود.
پاول پنیونک خاطرنشان می کند که قبل از آزادی شوشا، تبلیغات رسمی ارمنستان می‌گفت که “همه چیز خوب است و آنها کنترل اوضاع را در دست دارند.” مردم نیز به این تبلیغات باور داشتند. آنها اطمینان داشتند که ارمنستان در جنگ پیروز می شود و فکر می کردند حتی اگر گاهگاهی خاکی را از دست دهند، چیزی برای ترس وجود ندارد.
این خبرنگار لهستانی گفت: “زیرا مردم از تصویر واقعی خبر نداشتند. وقتی معلوم شد که شوشا از دست رفته و طبق توافق سه جانبه، آنها کنترل بیشتر مناطق را از دست خواهند داد و بقیه سرزمین ها توسط نیروهای حافظ صلح روسی کنترل خواهند شد، مردم بسیار تعجب کردند. حتی ساکنان استپاناكرت / خانكندی، كه از آنجا شوشا دیده می شود، باور نداشتند كه این شهر از دست خواهد رفت. با این حال، آخرین نبردها برای آنها وحشتناک بود. پس از تصرف [آزادسازی] شوشا، آذربایجان در تصرف خانكندی مشكلی نخواهد داشت و تنها راه برون رفت از این وضعیت امضای توافق نامه سه جانبه بود. سوال این است که اگر ارمنستان زودتر توافق نامه ای را امضا می کرد، می توانست شوشا را کنترل کند؟ پاسخ به این سوال غیرممکن است.”
