خبرگزاری ایلنا با انتشار گزارشی در این باره نوشت: «نرخ‌های بسیار بالای اجاره ماهیانه در بیشتر نقاط شهر اورمو، این شهر را برای قشر کارگر و روزمزد و ضعیف جامعه غیرقابل سکونت کرده و افراد بسیاری برای سکونت به حاشیه ها پناه برده اند؛ حاشیه هایی که با گذشت سال ها به دلیل گسترش این کلانشهر به سمت خارج، جزئی از آن شده و این افراد را مجددا مجبور به جابه جایی می کند.»
این گزارش افزود: «با این افزایش سرسام آور و کنترل نشده اجاره بهای مسکن اگر مردم حتی چیزی نخرند و نخورند و نپوشند هم نمی‌توانند از پس اجاره مسکن خود برآیند تا جایی که بعضی از افراد مجبور به حاشیه‌نشینی می‌شوند، یا به طور کل محل و سبک زندگی خود را تغییر می‌دهند که این خود عاملی برای تغییر بافت اجتماعی و شهری یک منطقه و یا یک شهر است.»
ایلنا افزود: «با توجه به افزایش هزینه های زندگی و فقر، مستاجران مجبور به عقب نشینی به نواحی حاشیه ای شهرها شدند؛ به طوری که مستأجران ساکن نواحی بالایی شهر به نواحی میانی و ساکنان نواحی میانی به بخش‌های پایین شهر جا به جا شدند.»
بر اساس این گزارش «افزایش بی سابقه اجاره بها در اورمو، غیر از مشکلات اقتصادی، مشکلات اجتماعی بسیاری را برای مستأجران و خانواده هایشان در پی داشته است.» و با گسترش حاشیه نشینی «احتمال بروز آسیب هایی نظیر جرم، فساد، اعتیاد و خشونت در حاشیه شهر بیش تر خواهد شد.»
مناطق حاشیه نشین یا سکونت‌گاه‌های غیررسمی، بافت هایی هستند که مهاجران روستایی و تهیدستان شهری را در خود جای داده و بدون مجوز و خارج از برنامه ریزی رسمی و قانونی توسعه شهری، در درون و یا خارج از محدوده قانونی شهرها به وجود آمده اند. ساکنان این مناطق از کلیه امکانات خدماتی، رفاهی، آموزشی و درمانی محرومند. در این گونه مناطق میزان بزهکاری، اعتیاد و جرم و جنایت بسیار بالا است.
