مردم ارمنستان هنوز هم خود را مانند یک اقلیت اتنیکی در امپراتوری عثمانی احساس می کند و نمی داند حقوق بین الملل، دولت مستقل و مرزهای شناخته شده بین المللی آن به چه معنی است. مردم همیشه چنین مواردی را “تیتیزوتسیون” [لوتی‌بازی – ویراستار فارسی] در نظر گرفته اند.
زیرا وقتی که در سال ۱۹۱۵ تحت فشار اتنیکی قرار گرفتند، هیچ کمکی ندیدند. در سال ۱۹۱۵، ارتش روسیه امپراتوری رومانف و فرانسه به ارمنی ها کمک کردند. از آن زمان، جمعیت در آن واقعیت زندگی می کنند و معنای یک کشور مستقل را درک نمی کنند.
ارمنستان تنها با یک چیز روابط خود را با روسیه بنا کرده است – بازی های نقش آفرینی که در آن فدراسیون روسیه باید نقش ارتش روسیه امپراتوری رومانوف را بازی کند. هر وقت مسکو این را فراموش می کند و از ایفای نقش خود سر باز میزند، هیستریک می شویم. طبق سناریوی این بازی نقش آفرینی، روسیه باید از تورک ها متنفر باشد و همیشه روابطش با تورکیه و آذربایجان خصمانه باشد.
بر این اساس، ارمنستان باید همیشه چشم روس ها را باز کند و به آنها نشان دهد که تورک ها چقدر بد هستند. همه ارامنه این سناریو را از حفظ می دانند و مطمعن هستند که کسی از نقش خود سر باز نمی زند. در طول ۲۰ سال گذشته، هر ارمنی بارها و بارها سعی کرده است “از طریق هیستری شخصی، با اظهار نظر در صفحات [شبکه‌های اجتماعی] روسیه و هنگام بحث در مورد روابط ترکیه-روسیه و آذربایجان-روسیه”، روسیه را به مسیر درست هدایت کند [به عبارتی راه راست را نشان دهد، امر به معروف و نهی از منکر کند. ویراستار فارسی].”
داوید لی (رابیز داوو) / کانال تلگرامی میاتسوم
