«از نظر تاریخی، ترک‌ها در ایران هم در مسائل سیاسی و هم در مسائل مذهبی پیشتاز بودند. اما این تغییر کرده است. جایگاه مرکزی تبریز در سیاست ایران تا حد امکان تحدید شد. اینها حقایق هستند.
با پایان تسلط هزار ساله ترک ها و قدرت گرفتن فارس ها، می بینیم که تاریخ ایران باستان، یعنی تاریخ ایران پیش از اسلام بازسازی می‌شود. در این مرحله آنها سعی کردند تا جایی که ممکن است آثار عربی و ترکی را در کشور محو کنند. از آنجایی که این دو عنصر یعنی عربها و ترک‌ها هویت فارسی را به مدت 14 قرن در پس‌زمینه قرار داده بودند، تلاش برای اثبات هویت فارسی در برابر اعراب و هم در برابر ترک‌ها به وجود آمد.
رژیم استدلال می‌کند که ترکهای ایران آذری‌های آسمیله شده [در فرهنگ ترکی] هستند. ما از آنها به عنوان ترک یاد می کنیم اما تهران به آنها ترک نمی گوید. به آنها می گویند آذری. میگویند که در ایران میلیون ها ترک وجود ندارد، آنها آذری‌هایی هستند که طی یک روند تاریخی هزارساله آسمیله (ترک شده) شده اند. بنابراین سیاست دولت این است که آذربایجانی ها را به هویت بومی [فارسی] خود بازگرداند. چرا که بنا به ادعای آنها، آذربایجانی های ترک شده آسمیله شده اند.
ترک های آذربایجان از آذری نامیده شدن به شدت آشفته می شوند. آنها این را قبول ندارند. با این حال برای مدت طولانی در ترکیه نیز واژه آذری مورد استفاده قرار گرفت.
فارسها استدلال می‌کنند همانطور که لرها در لرستان زندگی می کنند و بلوچ ها در بلوچستان زندگی می کنند، آذربایجان نیز آذری دارد نه ترک.
رژیم می خواهد ترک های ایران را منفعل کند. هدف اصلی این سیاست از بین بردن جایگاه، نقش و نفوذ ترک ها در سیاست کشور، منفعل کردن و محدود کردن هر چه بیشتر آنهاست.»
