حوادث ۳۱ مارس ۱۹۱۸
در اواخر حکومت تزاری در روسیه برخی از ارامنه که در نقاط مختلف آزربایجان اسکان یافته بودند به دنبال تضعیف حکومت مرکزی شروع به قتل‌عام آذربایجانی‌ها برای تملک اراضی آنها کردند.
با از هم‌پاشی حکومت تزار در اکتبر ۱۹۱۷، حملات ارمنی‌ها و دسته‌های بلشویک با حمایت استفان شائومیان رهبر ارمنی بلشویک‌ها شدت بیشتری پیدا کرد. این گروه‌های ارمنی و بلشویک از ۳۰ مارس تا سوم آوریل ۱۹۱۸ بیش از ۵۰ هزار آزربایجانی را در باکو، شاماخی، قوبا، خاچماز، لنکران، حاجی قبول، سالیان، زنگه‌زور، قاراباغ، نخچوان و دیگر مناطق آزربایجان قتل عام کردند.
قتل‌عام آزربایجانی‌ها، با ورود اردوی اسلام قفقاز که با دستور انور پاشا، وزیر دفاع دولت عثمانی تشکیل شده بود، به آزربایجان و پاکسازی این کشور از گروهک‌های ارمنی پایان یافت.
حیدر علی‌‌یئو رئیس جمهور فقید جمهوری آزربایجان در سال ۱۹۹۸ طی حکمی ۳۱ مارس را به عنوان «روز نسل‌کشی آزربایجانی‌ها» نام گذاری کرده بود.
