این نیروگاه در شمال خراسان در ١٢ کیلومتری شهر شیروان ساخته شد ولی در این شرایط بحرانی چه در سال های قبل و چه در امسال سودهی خاصی برای مردم منطقه نداشته است. در حالی که شیروان در وضعیت بحرانی آب قرار دارد نیروگاه سیکل ترکیبی این شهرستان روزانه حداقل (٢ میلیون و ۵٠٠ هزار) لیتر آب از محل سد بارزو و حفر چندین چاه عمیق در زمین های اطراف و داخل نیروگاه جهت تولید برق مصرف می‌کند.
با این وجود وقتی پیگیری چرایی قطع برق در شهر شیروان و روستاهای اطراف می شویم این جواب را می شنویم که (توزیع برق سراسری است)
اما بسیاری از روستاهای اطراف از همان اول با احداث نیروگاه از بحران کم آبی رنج می‌برند.
چرا آب منطقه ای مصرف شود اما توزیع برق سراسری باشد؟ اگر اینگونه است با مصرف سرسام آور آب منطقه، امروزه جریان روشنایی شهر شیروان و روستاهای اطراف به کجا رسید؟ چرا برای روشنایی کشورهای دیگه زندگی اهالی منطقه را از بین بردند.
موضوع درباره ی سومین نیروگاه بزرگ سیکل ترکیبی کشور است. نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان در سال ١٣٨٣ پس از گرفتن زمین روستاییان دِوین (Devin) با کم ترین قیمت که عامل وارد شدن ضرر و زیان فراوانی به مردمان این روستا شد کلنگ احداث آن در زمینی به مساحت ١٢٠ هکتار آن هم بنام شیروان و نه بنام دِوین در زمان حسین آفریده نماینده شهرستان شیروان در دوره های ششم و هفتم مجلس زده شد.
نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان در ٣ کیلومتری روستای دِوین واقع شده و فاصله آن تا شهر شیروان ١٢ کیلومتر می باشد. این نیروگاه یکی از نیروگاه‌های ایران از نوع سیکل ترکیبی با ظرفیت تولید ۱۴۳۴ مگاوات که شامل ۶ واحد گازی ۱۵۹ مگاواتی از نوع «V94/2A» و ۳ واحد بخار ۱۶۰ مگاواتی در زمینی به مساحت ۱۲۰ هکتار ساخته شده.
ﺳﻮﺧﺖ اﺻﻠﯽ ﻧﯿﺮوﮔﺎه ﺳﯿﮑﻞ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺷﯿﺮوان ﮔﺎز می‌باشد و ﺳﻮﺧﺖ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻧﯿﺮوﮔﺎه از ﻧﻮع ﺳﻮﺧﺖ ﺳﺒﮏ (ﮔﺎزوﺋﯿﻞ) اﺳﺖ. ﺑﺮاي ذﺧﯿﺮه ﮔﺎزوﺋﯿﻞ ﻣﺼﺮﻓﯽ، دو ﻣﺨﺰن ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻫﺮ ﮐﺪام ۲۰ میلیون ﻟﯿﺘﺮ می‌باشد. ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف ﺳﻮﺧﺖ ﮔﺎزوﺋﯿﻞ ﮐﻪ درزﻣﺴﺘﺎن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﺼﺮف ﺑﺎﻟﺎي ﮔﺎز در ﺑﺨﺶ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و اُﻓﺖ فشار قطع ﻣﯽ ﺷﻮد، تقریباً ۴۴ هزار ﻟﯿﺘﺮ در ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ می‌باشد.
آب ﻣﺼﺮﻓﯽ ﻧﯿﺮوﮔﺎه ﺷﯿﺮوان به‌منظور ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺨﺎر و ﻣﺼﺮف در ﺑﺮج ﺧﻨﮏ ﮐﻨﻨﺪه و آب آﺷﺎﻣﯿﺪﻧﯽ وﺳﯿﺴﺘﻢ آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ ازﻃﺮﯾﻖ ۱۶ ﺣﻠﻘﻪ ﭼﺎه ﻋﻤﯿﻖ ﮐﻪ در ۷ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﻧﯿﺮوﮔﺎه ﺣﻔﺮ ﺷﺪه همراه با دو چاه عمیق دیگر که در داخل خود نیروگاه تأمین ﻣﯽ ﮔﺮدد.
در ۵ دی سال ١٣٩٩ مدیرعامل شرکت گاز خراسان شمالی در مصاحبه با خبرگزاری جمهوری اسلامی، از نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان به عنوان بزرگترین مصرف کننده صنعتی گاز در استان یاد کرده و مصرف این نیروگاه در تابستان را برابر با مصرف کل استان در فصل زمستان دانسته بود.
حسین هراتی معاون نظارت و پایش اداره‌کل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی در ۵ دی سال ١٣٩٩ در مصاحبه با خبرگزاری جمهوری اسلامی افزود، میزان مصرف نفت‌گاز نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان، امسال به دلیل برودت شدید هوا نسبت به مدت مشابه پارسال ۵۴ درصد افزایش داشته است.
ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺛﺮات زیست‌محیطی نیروگاه‌های ﺗﻮﻟﯿﺪ اﻧﺮژي می‌باشد. ﺟﻬﺖ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺑﺮق موردنیاز ﮐﺸﻮراﺳﺘﻔﺎده از سوخت‌های ﻓﺴﯿﻠﯽ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ. در اﺛﺮاﺳﺘﻔﺎده از سوخت‌های ﻓﺴﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺑﺮق، ﻣﻘﺎدﯾﺮ زﯾﺎدي ازآلاینده‌ها وارد ﻫﻮا ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻮﺟﺐ اﯾﺠﺎد اﻧﻮاع آلودگی ﻫﺎي آب ﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ، زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ و ﺧﺎک ﻣﯽ ﮔﺮدد.
با احداث نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان در سال ٨٣ و تحویل دائم آن در سال ٨٨ و بکار افتادن این نیروگاه اوضاع زیستی در روستای دِوین بکلی دست خوش تغییرات گسترده ای شد. از زمان احداث این نیروگاه، حجم آب چشمه روستای دِوین هر سال کم تر شد تا اینکه بعد از سال ٨٨ این مشکل بزرگ با سرعت هر چه بیشتر گریبان گیر این روستا شد و در آخر، در سال های ١٣٩٣ تا ١٣٩۶ بود که به طور کامل این چشمه خشک شد، در پی این بحران خشکسالی و نابودی کامل این چشمه که روزگاری جزو پر آب ترین چشمه های خراسان بزرگ به شمارمی آمد جمعی از روستاییان برای حق خواهی ولایت خود به مراجع مربوطه مراجعه کردن تا بخاطر وضعیت بحرانی منطقه با گرفتن مجوز احداث یک حلقه چاه عمیق به جسم بی جان روستای دِوین روح تازه ای بدمند که در آخر با این جواب رو به رو شدن (منطقه ممنوعه است) اما باز هم آن ها بیکار ننشستند و پس از نامه نگاری های متعدد در طی سال های ٩٧ تا امسال با پیگیری های شورای روستا بالاخره موفق شدند تا مجوز برداشت آب از چشمه رو با استفاده از یک دستگاه پمپ را بگیرند.
با وضعیتی که پس از بهره برداری از این نیروگاه پیش آمد، تنها درخواست به حق مردم این روستا استخدام نیرو بومی (روستایی) در این نیروگاه بود و هست که هیچ گاه بطور کامل محقق نشد و همین موجب شد که جمعیت زیادی از روستاییان به شهر شیروان و دیگر شهرها مهاجرت کنند.
روستای دِوین دارای ۵٠٠ هکتار باغ انگور می باشد پس از سال ٨٨ بطور کامل ۴٠٠ هکتار آن از بین رفت و فقط امروزه ١٠٠ هکتار آن با محصول دهی فوق العاده کم و با خرید آب از چاهای غیرمجاز روستاهای دیگر به کار خود ادامه می‌دهد. در کنار باغ های انگور، روستای دِوین دارای ٢٠٠٠ هکتار زمین کشاورزی می باشد که پس از بکار افتادن کامل نیروگاه سیکل ترکیبی و کاهش وحشتناک آب کشاورزی بخشی زیادی از روستاییان به کشت دیم روی آوردن اما بخاطر نوع فعالیت این نیروگاه که طبق بیان مسئولان مربوطه؛ به اصطلاح یکی از پاک ترین نیروگاه های کشور می باشد، تاثیر مستقیمی بر ایجاد گرما و کاهش بارندگی در منطقه از جمله زمین های زراعی دِوین گذاشت تا اینکه پس از سال ٨٨ این روستا به سمت خشکسالی ابدی قدم برداشت.
به یاد داشته باشید از ﻋﻤﺪه ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻠﺎت اﻣﺮوزه نیروگاه‌های ﺑﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﻓﺴﯿﻠﯽ اﻧﺘﺸﺎر دي اﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ می‌باشد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﯿﯿﺮ در اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﺗﻮﻟﯿﺪ گازهای گلخانه‌ای از ﺟﻤﻠﻪ دی اﮐﺴﯿﺪ ﮐﺮﺑﻦ ﺳﺒﺐ ﮔﺮم ﺷﺪن زﻣﯿﻦ و ﻣﺸﮑﻠﺎت زیست‌محیطی ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺘﺸﺎر اﯾﻦ ﮔﺎز ها در ﺟﻮ نیروگاه‌ها ﻫﺴﺘﻨﺪ.
با احداث این نیروگاه باید به عوارض آن برای محیط زیست منطقه و روستاییان ساکن در اطراف آن گوش زد کرد برای تمام انسان های آن منطقه شفاف سازی ای صورت بگیرد.
عوارض آلودگی نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان به هفت مورد تقسیم می‌شود که امروزه می‌توانیم شاهد این عوارض در روستاهای اطراف از جمله روستای دوین باشیم، این عوارض عبارتند از:
١- ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻠﺎﻣﺖ و ﯾﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺟﺪي ﺳﻠﺎﻣﺖ اﻧﺴﺎن.
٢- آﺳﯿﺐ وارد آوردن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻮران
٣- آﺳﯿﺐ وارد آوردن به پوشش گیاهی و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﺨﺮﯾﺐ آن
۴- اﯾﺠﺎد ﺧﻮرﻧﺪﮔﯽ در ﻓﻠﺰات و روﮐﺶ ﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ
۵- اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ و ﺧﻮرﻧﺪﮔﯽ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ها
۶- ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ و ﺗﺨﺮﯾﺐ آثار ﻫﻨﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ها و ﺑﻨﺎ ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ
٧- ﮐﺎﻫﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺷﺮاﯾﻂ اﻗﻠﯿﻤﯽ در ﻣﻘﯿﺎس ﻣﺤﻠﯽ, منطقه‌ای، ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﺑﺮﮔﺸﺖ آثار ﻧﺎﺷﯽ ازاﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺮ ﺳﻠﺎﻣﺖ اﻧﺴﺎن، ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﮔﯿﺎﻫﯽ و ﺟﺎﻧﻮري و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻃﺒﯿﻌﯽ.
با این تحلیل ساده و حقیقی می‌توان فهمید که دقیقا سهم مردمان این منطقه از زندگی کردن در ایران چقدر است. من به عنوان یک فرد روستایی که فقط ٣ کیلومتر با این نیروگاه فاصله دارم از آثار مخرب آن برای شما نوشتم تا بدانید چرا در منطقه ممنوعه باید مصرف آب منطقه ای باشد و توزیع برق سراسری.
از کانال تلگرامی محمد برزگر دِوین (دمیر گوجو)
