اساسا نسل‌کشیِ فرهنگی یکی از راهکارهایِ ماشینِ ضدانسانی فاشیسم بوده که همواره، در صددِ محوِ آثار فرهنگیِ دیگران بوده است.
در بسط مفهومِ ژنوسایدِ فرهنگی یک گروه ممکن است بدون اینکه اعضای آن کشته شوند، از بین بروند و این از طریق نابودی زبان و اماکن و اشیای مذهبی، ایجاد محدودیت در عمل به آداب و رسوم آزار و اذیت روشنفکران آن گروه و به‌طور خلاصه از طریق ناپدید کردن میراث فرهنگی آنان اتفاق می‌افتد.
در تعریفِ ژنوساید فرهنگی آمده است: «اعمال و اقداماتی که برای از بین بردن فرهنگ ملت‌ها یا گروه‌های قومی از طریق تخریب معنوی، ملی و فرهنگی انجام می‌شود.»
این رویّه نامیمون در ایران، علیه غیرفارس‌ها، از زمان روی کار آمدن پهلوی آغاز شده و با رخنه حلقه ایران‌شهری در نهادهای فرهنگی ادامه دارد. اما قطعا این سیاقِ متوحشانه باعث واگرایی‌های بیشتر خواهد شد.
«محمود ابراهیمی‌سعید»
