همه انسانها صاحب اختیار جان خود هستند و بدنهایی که امروز برای محافظت و تاکید بر مالکیت آن از چهار گوشه جهان با صدای “بدن من، حق من” شنیده می‌شود، برای زندگی بعد از مرگ نیز صادق است. به عبارتی مالکیت جسمانی محدود به دوران حیات نیست بلکه مالکیت جسمانی از حقوق متوفی نیز بوده و در شریعت اسلام و قوانین ایران نیز مورد توجه واقع شده و تعرض به آن جرمانگاری قرار گرفته است
در قانون، بحث “جنایت بر جسم” مطرح است که هر گونه تعرض به جسم متوفی جرم تلقی می‌شود. برای مثال مثله کردن و سوزاندن جسم متوفی مشمول ماده ۷۲۲ قانون مجازات میباشد و دیه دارد.
با این توضیحات شرعی و حقوقی این سوال پیش می آید، اجسادی که امروزه در بیمارستان های کشور در اثر کوتاهی و یا عدم مدیریت بصورت گندیده و متلاشی شده تحویل صاحبان متوفی داده می‌شود، چی می‌شود؟ چه کسی باید خاطیان این عمل را مجازات کند؟
گزارش هایی که در چند روز اخیر از طرف نزدیکان متوفی ها دریافت شده است. عدم پاسخگویی مسئولان بیمارستان در باره این موضوع میباشد.
دکتر علی اکبر نصیری، رئیس بیمارستان خمینی شهر اورمیه در جواب سوال یکی از مادران، که فرزندش در اثر سانحه ای چهار روز در آی سی یو بوده و بعد از چهار روز فوت شده بود و با آنکه به تمامی مراجع قضایی و انتظامی خبر داده شده بود، در بی خبری مطلق خانواده اش بیست روز در بیمارستان به حال خود رها شده بود و به متلاشی شدن جسد فرزند خویش اعتراض داشته، گفته است؛ من از وضعیت سردخانه خبر نداشتم! آیا رئیس یک بیمارستان از وضعیت بیمارستان و سردخانه اش بی خبر میباشد؟
مسئولان همین بیمارستان در جواب شخصی که علت گرم بودن بدن پدرشان بعد از یک روز ماندن در سردخانه بیمارستان گفته بودند؛ ما اینجا سردخانه نداریم!
این در حالی است که مسئولان بیمارستان اورمیه به ازای هر روز نگهداری جسد در سردخانه از نزدیکان شخص متوفی شصت هزار تومان پول دریافت می‌کنند.
گفته ها حاکی از آن است که اطراف سردخانه بیمارستان اورمیه مدت مدیدی است که بوی گندیده اجساد می‌دهد.
